Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (35)
We moeten wel een goed uur in gesprek geweest zijn met mekaar, zo het niet langer was. Er waren nauwelijks stiltes geweest, alsof we verstrengeld waren in een weefsel van woorden dat zich als een plakkerig web om ons heen gewonden had. Gezien mijn onverschilligheid jegens het gros van de aanwezigen was ik best tevreden met een gesprekspartner als Clara die me gelukkig nooit wist te vervelen en telkens weer elke verbale bal die ik in haar richting kaatste met doeltreffende precisie wist terug te slaan. Na wat drankjes en een hoop geredetwist begon het feestje, of hoe je die verdraaide gelegenheid ook moest noemen, een blok aan het been te worden. De ontbrandende combinatie van slechte muziek en komische halvegaren op de dansvloer begon zo stilaan zijn tol te eisen, een gedachte die ik blijkbaar niet alleen koesterde want aan Clara's gezicht was te zien dat ze het al evenmin naar haar zin had. Om het geheel nog erger te maken dan het al was hadden de hemelsluizen zich plotsklaps geopend en een stevige stortui ontketend waarbij de regendruppels als glasscherven op de straten en trottoirs te pletter sloegen. Eenieder die zich buiten had bevonden, was zo vlug mogelijk naar binnen getrokken, wat de drukte in het pand alleen maar deed toenemen. De beperkte bewegingsvrijheid die er al vanaf het prille begin had geheerst was daardoor nog beperkter geworden, en het onophoudelijke geroezemoes dat al eveneens van het prille begin aanwezig was geweest had zich daardoor gekwadrateerd. Zelfs de druiloor had zijn portierspositie ingewisseld voor het veilige onderkomen van het stampvolle interieur, dat zo naderhand het uiterlijk van een dolgedraaid heksenfeest begon te krijgen. Tijdens het voorbij wandelen merkte de druiloor me al snel op, en - karakteristiek als dit voor hem was - schonk hij me weer die typische, stoere blik van hem die zoals altijd dreigend en strak uit zijn oogkassen geschoten kwam. Als je hem lang in de ogen keek dan was het alsof je in de donkere dieptes van een koolmijn staarde, en ik twijfelde er niet aan dat een verdere afdaling wel eens een onaangename aanraking met een dodelijk gas als gevolg zou hebben. Met de verheven trots van een pauw die zich als brandend azijn over zijn corpulente postuur had uitgezet verdween hij naar de achterkant van de zaal, waar hij zich met veel moeite nogal ruw en onbeleefd doorheen de massa manoeuvreerde, geregeld iemand een stevige duw gevend om zijn autoritaire positie als portier te accentueren. Het was duidelijk dat hij niet van plan was om veel aan de verbeelding over te laten wat zijn functie betrof. Clara, opmerkzaam als ze was, kreeg het vrijwel onmiddellijk in de mot dat er negatieve elektriciteit tussen mezelf en die wandelende monoliet was, wat ze niet kon nalaten om met een plagerig, duidelijk geamuseerd glimlachje op te merken.
'Je bent blijkbaar wel heer erg geliefd, hé?' glimlachte ze speels, 'als hij de gave had gehad om kogels uit zijn ogen te schieten dan was je schedel gegarandeerd doorboord geweest.'
'Zoals hij eruit ziet zou het me niet verbazen dat hij zelfs Zyklon B uit zijn ogen geperst zou krijgen,' zei ik zuchtend, 'en te bedenken dat ik zo dom geweest ben om die idioot bij mij thuis binnen te laten.'
'Hoezo?'
'Een vriendje van John met wie hij onaangekondigd aan mijn deur stond. Vraag er maar niet achter. Zelfs de ontleding van de meest gore hoop koeienstront is interessanter dan die bosaap.'
Tegen dat de stortbui terug gaan liggen was was er ruim een half uur voorbijgevlogen. Gelukkig drongen enkelen van de aanwezigen zich tijdens het opklaren van de hemel terug naar buiten zodat er weer wat meer bewegingsruimte was en het verstikkende gevoel van drukte terug wat milder werd, hoewel de massa nog steeds behoorlijk geconcentreerd was. Ook de druiloor ging weer naar buiten, waar hij zich opnieuw aan de ingang vestigde om zich van zijn taak te kwijten. Hij leek wel een hyena zoals hij daar stond, een erg vlezige hyena die zelfs een olifant had verslonden als hij daar de behoefte toe gevoeld had. Met zijn ogen strak voor zich uitstarend, plichtsgetrouw de omgeving nauwlettend in het vizier houdend vestigde hij er opnieuw al zijn aandacht op om alles wat er om hem heen gebeurde goed in de gaten te houden, om elk mogelijk gevaar dat hinderlijk kon zijn voor het plezier van de aanwezigen zo snel mogelijk de kop in te drukken. De inkomdeur was gevestigd in een klein gangetje dat bijna twee meter breed was en hij nam bijna de helft van de beschikbare ruimte in beslag. Moest die cholesterolmammoet ooit met de gedachte spelen om zich een waterbed aan te schaffen dan had hij enkel en alleen maar een laken over de Middellandse Zee te trekken. Cyprus, Sicilië, Kreta, Corsica, de hele teringzooi zou onmiddellijk van de landkaart geveegd zijn.
'Ik denk dat ik er zo dadelijk maar eens vandoor ga,' zei Clara na een poosje, 'de lol is er wat mij betreft inmiddels wel af. Blijf jij hier nog hangen, of wat?'
'Geen schijn van kans,' antwoordde ik gedecideerd, 'ik hou het ook voor bekeken.'
'En die vriend van je dan?'
'John?'
Ze knikte.
'Die is z'n pik aan het volgen vanavond. Laat hem maar zijn gangetje gaan.'
Clara stond recht en maakte aanstalten om te vertrekken. Terwijl ik mijn glas ledigde wierp ze me een vragende blik toe. Ze keek me enkele ogenblikken stilzwijgend aan, haar blik onderzoekend en conflictueus, als was het ondergedompeld in een zee van vertwijfeling.
'Je kijkt zo vreemd?' bracht ik tenslotte uit,' wil je een afscheidszoen en durf je het niet vragen?'
'Ik dacht er eerder aan om je uit te nodigen,' zei ze, 'bij mij thuis, bedoel ik. Als je zin hebt om me te vergezellen tenminste. Ik heb een lullige dag gehad vandaag en kan wel wat gezelschap gebruiken.'
'Dus je nodigt me uit?' vroeg ik verward, 'ik dacht dat je me een arrogante pik vond?'
'Dat is ook zo,' antwoordde ze besluitvaardig, 'ik vind je ook een arrogante pik. Wat dat betreft hoef je jezelf geen illusies te maken. Ik heb alleen niet veel zin om hier te blijven en al evenmin om thuis alleen te zitten, en aangezien jij mijn enige mogelijkheid tot gezelschap bent voor vanavond moet ik het maar met jou doen. Het is een kwestie van roeien met de riemen die ik heb. Wel, wat denk je?'
feedback van andere lezers- jack
"Wil je een afscheidszoen en durf je het niet vragen?" :D
In de 1e par. heb je stortui, daar ontbreekt een B tenzij mijn kennis van de groentenfamilie der Allia tekortschiet... ;)
Voor de rest geen opmerkingen. Goed stuk!
Mephistopheles: dat moet uiteraard stortBBBBBBBBui zijn.
Terwijl ik dit schrijf is er eentje aan de gang trouwens. Toeval? Wie zal het zeggen... - GoNo2
Driemaal raden hoe het afloopt? Of juist niet?
Mephistopheles: Je mag vier keer raden ook hoor - miepe
ik heb ook wel ergens een foutje opge-arrogantepikt:
pft even zoeken... het was "heel" en je schreef "heer", een stomme fout maar toch even rechtzetten. fouten staan daar niet voor "de leute"
'Je bent blijkbaar wel heeR erg geliefd, hé?'
dit terzijde want doet niks aan de rest. Soms een tik langdradig. Misschien ligt het aan mij, maar ik vind dat je soms onnodig "vanalles" beschrijft. (een teveel aan bijvoeglijke naamwoorden)
er hangt animoooo in de lucht, maar ook arrogantie
Mephistopheles: Ik ben dan ook een heeR, hé?
Zal mijn misbaksels strakjes aanpassen. Maar ik en mijn arrogantie gaan zich eerst naar de animoooooo winkel begeven.
Als de wereld vandaag niet vergaat, misschien tot de volgende keer! - tessy
Graag gelezen
Mephistopheles: Dankjewel! - jan
Clara voelde zich duidelijk genegeerd door jouw arrogantie, houen zo!
grts
Mephistopheles: Ze zal zich niet lang genegeerd voelen. Eens ik gang schiet... - killea
Super, Bert
xx
j
Mephistopheles: Still a long way to go. By the time the entire story is finished I'll probably be old, crazy, and bald.
Thanks for reading.
xxx - Mistaker
Genoten weer. Dat langdradige valt erg mee!
Groet,
Greta
Mephistopheles: Ik denk dat dat langdradige een kwestie van smaak is. Bij mij vind ik het nog te doen. De Russen daarentegen, die wisten pas wat langdradigheid was.
Gr. - henny
Wat kan ik van je metaforen genieten. Daar ben je écht een meester in.
Mephistopheles: Zitten er soms niet wat te veel tussen? - arwenn
Hmm, ik geloof het niet echt dat ze je zo'n arrogante pik vind.
En vond ze dat wel, is het belachelijk dom om je uit te nodigen.
maargoed, weer een mooi stukje! Wordt het niet saai om steeds maar uitstekende verhalen te schrijven?
XX'
Mephistopheles: Saai? Ik vind schrijven nooit saai, hoewel het soms stresserend kan zijn. Soms zit ik vast en weet ik niet goed hoe het verder moet, en dan uren zonder een woord eruit te krijgen naar dat ellendige computerscherm zitten staren. Soms wel om gek van te worden. Maar ik ga door... - koyaanisqatsi
Je bent Malta nog vergeten... (Weinigzeggend eiland als je 't mij vraagt, maar wat een prachtige vrouwen!!!)
Mephistopheles: Inderdaad ja, Malta. Mooie vrouwen ginder? Dat zal ik onthouden voor als ik er ooit eens in de buurt ben. - manono
Het commentaar is al gegeven. Ik heb niets toe te voegen.
Mephistopheles: Dankjewel
|
