Volg ons op facebook
|
< terug
De sterkste (1)
Ze was bloedmooi en voordat iemand dat woord kende beeldhouwde ze in haar eentje doortastend het boegbeeld voor de gehele emancipatiebeweging. Trots droeg ze het door de wereld en ik dacht dat het normaal was. IJzersterk voorbeeld was ze voor een meid, die op de toekomst werd voorbereid. Je moest goed opletten dat ze je niet op handige wijze iets liet doen waar je niet achter stond. Polonaise aan haar lijf was niet gewenst, dan kreeg ze last van etters die in de weg liepen. Zelfverzekerd had ze niet DE maar minstens drie broeken aan en vond waarschijnlijk, ondanks al die vrijgevochten pantalons, dat seks niets met pijpen te maken had. Dat heb ik uiteraard nooit nagevraagd, te privé, maar je vangt wel eens wat op, zal ik maar zeggen. Dit zijn in vogelvlucht een paar kantjes van de 'koningin'. Daarmee zijn we uiteraard niet klaar gepraat. Ik zou haar onrecht aandoen als ik de rest zou verzwijgen. Ze had fonkelfacetten, als je jezelf als kind weg kon cijferen.
Het was meteen na de oorlog. Samen met pa had ze verdomd veel lef.Ze zagen tegen geen enkele klus op. Vanwege hun liefde en het te stichten gezin ging haar man, die in hart en nieren muzikant was, in de bouw aan het werk. Het Gelders Orkest kon niet genoeg betalen. Ze hadden echter nóg geen nagel om de kont te krabben en ze werkten zich beiden een slag in de rondte.
Het gezin was altijd om door een ringetje te halen want ma toverde uit een couponnetje van de markt 'haute couture' voor ons en velen daarbuiten. Ze stond erom bekend dat ze meesterlijk veel in haar mars had en de moeilijkste 'figuren' stapten trots met perfect passende modieuse kleding bij ons de voordeur uit. "Vooruitgang, niet van dat benauwde," was haar motto en je merkte dat ze op pa vertrouwde, dat ze aan elkaar gewaagd waren. Mijn moeder waakte over het gezinsbudget want pa had een gat in de hand, zei hij en glom trots dat ze het zo goed deed. Ze kwam van bijna niets rond. Dat heb ik spelenderwijs van haar opgepikt, wat heel handig is gebleken, bijna een sport.
Mijn ouders kochten, ik weet zeker op háár aandringen, de eerste twee Sparta brommers die bestonden, terwijl een nette vrouw destijds niet geacht werd zo'n gemotoriseerd onzedig ding zelf te besturen. Broeken naaide ze, wat voor een 'dame' een schandalige dracht was. Er werd fiks over geroddeld, maar ma trok zich er niets van aan. Ze wist wat ze wilde en samen waren ze sterk. Vakantie op de bonnefooi. Langs de Rijn, totdat de motortjes de kracht niet meer hadden hogere bergen te nemen. Met volle teugen genoot ik en mijn broer maakte in de berm op de spiritusbrander een pan tomatensoep uit een pakje. Ik proef het nog, het brood dat we erbij aten, vanwege die vleug spannend avontuur. Snotapentrots was ik omdat we een heel bijzonder stel waren, zo met ons viertjes. Wat een stoutmoedig voorbeeld! Pa had zich overal in gevoegd tot hij iets vreselijks meemaakte. Zijn trieste verte blikte, traande in dat ene ooghoekje, want voor dit gemis bestond geen simpel doekje.
"Hoor die viool, pa," zei ik, we luisterden gefascineerd naar een prachtig concert. Hij keek mij triest aan met vochtige ogen waarin zoveel verhalen blonken en zei: "Fabelachtig mooi, hè, lieverd."
"Maar niet zo mooi als uw klarinet," fluisterde ik even later toch zenuwmoedig hoewel mijn moeder het onderwerp verboden had en hij knikte zonder merkbaar verzet. Eindelijk werd er iets van het emotionele drama gezegd en we voelden beiden overvloedig het machtig verstilde timbre dat ineens was uitgezet.
Van mijn vader hoefde status en standing niet zo nodig, maar ma wilde hoger op, als was ze beneden haar stand getrouwd. Pa weigerde zich daarna nog op te laten jagen en ma was niet te stoppen. Ze ging buitenshuis werken, loog vijf jaar van haar leeftijd af en kwam er zonder kleerscheuren mee weg. Vraag me niet hoe, maar ze smeedde alweer nieuwe plannen zonder dat de mannen er iets van wisten.
Op zekere dag liet ze de 'verrassing' voor de deur zetten. Een Opel Record 1500, mosterdgeel met zwart glanzend dak en zo'n mooie rondgebogen chromen strip over de zijkant. Dat vader noch broer hun rijbewijs al hadden was geen enkel probleem. Het zou hen stimuleren voort te maken en daar vertrokken wij illegaal de volgende zondag. Met het hele gezin, om de rijkeluis aanwinst in Amersfoort te showen. De verbaasde gezichten van de familie kan ik nu nog uittekenen. Nee hoor, ze waren niet bang dat de politie ons snaaiden. "Ze houden niet snel een heel gezin aan, haha."
feedback van andere lezers- tessy
Morgen is voor mij reeds vandaag omdat ik later las, dus ik kan nu gewoon door naar het tweede deel, mijn nieuwsgierigheid bevredigen :-)
Dora: In een leessessie klaar Tess...dank je. Zelf vind ik het wel wonderlijk dat je na verloop van tijd een aantal levens in meer dan vijfenvijtig jaar op drie a-viertjes neer kunt zetten en er tegelijkertijd een boek van tweehonderd pagina's of meer aan kunt wijden. - jan
idyllisch, kamperen met het hele gezin,
grtzz
Dora: Ja ja, in de berm liggen, aan de kant van het fietspad, windschermpje rond de spiritus brander... Ik stond altijd op de stepjes, zodat ik over mijn moeder heen kon kijken...achterom te kijken of pa en mijn broer er nog achter zaten, want wij gingen harder...Of ik zat zingend de hele wereld te vertellen wat er allemaal voorbij kwam... och hoe gelukkig... - bessy
Goed hoor, een apart stel dat vast een leven heeft gehad dat het lezen waard is. Dit begin geeft de lezer zin om te weten hoe het die familie zal vergaan.
Dora: Ja, morgen deel twee en dan is dat sprookje ook al weer uit. Een mensenleven in vogelvlucht geschreven... - hettie35
Goed begin voor een nieuw verhaal, heb ervan genoten.
Groetjes Hettie
Dora: Dank je, helaas komt morgen het tweede deel. En dan is het weer op. Misschien wordt het onderdeel van "Verspinterde Spiegels" - Runner
Mooi verhaald!
Ik moest gelijk aan een gedicht denken van Adriaan Morriën enwel aan de eerste strofe:
Mijn moeder was een dagpauwoog
en vloog mijn vader veel te hoog
Hij tastte radeloos naar haar
maar troostte zich met dat gebaar
Dora: Geweldige Feed Runner, dank je wel, inderdaad het past er mooi op...Deze was eerst langer, nu heb ik hem gedeeld, leest sneller, tot morgen hoop ik dus. - koyaanisqatsi
Leuk om lezen. Benieuwd naar het vervolg.
Dora: Hij was eerst te lang, nu heb ik hem in twee gedeeld.
Eerlijk.. shukran jazilan!!! :-)
|
