|
< terug
Hiroshima (2)
een stijgende bocht naar rechts
de moordvogel ontwijkt de schokgolf
die tegen de geluidsmuur beukt
in het vizier de T van een brug
in het sluimerend hart van de stad
druk op de knop
het valluik van het laadruim klapt open
na een kleine minuut zwelt de vuurbal
spreidt een verblindend wit laken
waaruit een paddestoelwolk oprijst
"Mijn God, wat hebben we gedaan?"
de atoomkern splijt
gammastralen besmetten het volk
na de knal, regendroppels, zwart van as
dikke rook, de kiem van kanker
vierkante kilometers van verkoolde gevels
iemand kruipt vanonder het puin
omringd door hevige hete wind
die pas tegen de avond gaat liggen
feedback van andere lezers- Mistaker
Indrukwekkend gedicht.
Groet,
Greta
wim_veen: merci - dichtduvel
We mogen dit nooit vergeten, Jef
wim_veen: thx - RolandBergeys
Indringend, ja.
wim_veen: dank - ERWEE
Ooit deed een Boeing 737 hetzelfde met mij aan boord, opstijgen en meteen een ferme bocht naar rechts maken. Gelukkig bleef het daarbij.
Roland geeft de juiste omschrijving mee.
wim_veen: dank - mistral
ik heb het wat moeilijk met die schokgolf in het begin, het was toch een zwaar langzaam vliegtuig dat de bom transporteerde? kon geen schokgolf veroorzaken denk ik.
de"mijn God wat hebben we gedaan" komt bij mij zeer sterk over!
dit raakt weer!
wim_veen: het vliegtuig niet, maar de bom kan natuurlijk wel de schokgolf wekken. Merci
|
