naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

wrakhout

door wim_veen

rivier legt armen in kronkels
draagt okeren kolken met schilfers van schors

een karbonkel licht op in de oogkas van een pad
karmijnrood zoals het gistend sap van de druif
hij kroop stiekem in het eiland van onze roeiboot
met een wrat die giftig slijm uitzweet

ik snuif de roestgeur van een nabije schroothoop
de tijm van jouw schaamlip, knip een krul
die past in het smetvrije wit van mijn plakboek

je zoekt een baken, de stilte van een oever
het ingesneden plataanblad volgt de spiraal
duikt in de kegel die buigt naar de bodem

onze riemen zijn geknakt
een veeg teken volgens de onheilsbode
die op op mijn schouder tikt

feedback van andere lezers

• aquaangel
  Mooie Poëzie.
  vraag me af of je dit zo uit de hand schudt
  of zin voor zin, nee woord voor woord, afweegt?
  
  xx
  wim_veen: tis eerder een puzzel moet ik toegeven
  thx
• dichtduvel
  de tijm van jouw schaamlip : geniaal. Grtz, Jef
  wim_veen: merci
• dannycant
  Zwaarmoedig...doch mooi beeldend...
  
  groeten
  wim_veen: dank
• SabineLuypaert
  leuk om een woord als karbonkel eindelijk nog eens t zien
  
  wim_veen: thx
• ERWEE
  Julien Schoenaerts zou hiermme iets moois gedaan hebben.
  wim_veen: thx
• littlefairytale
  dubbele op in de laatse zin.
  
  Los daarvan een hele mooie en duistere sfeer met een zwaarte die
  echt voelen laat vermoeden. Knap. tine
  wim_veen: dank
• teevee
  Ik verzamel sigarenbandjes
  en uitgevallen melktandjes.
  Iets nieuws komt hier onverwacht
  aan schaamhaar heb ik nooit gedacht!
  wim_veen: thx
• RolandBergeys
  Intrigerende beelden, boeiend.
  wim_veen: merci