|
< terug
honger en dorst
je voelt het knagen, hier in 't midden en het doet pijn
mensenkinderen, wat doet dat aan je 'Zijn'
je kan je op niets anders richten en denken
de pijn van tekort, het is nog erger dan venijn.
Je kan niets vinden en je zoekt zelfs tussen het gras
naar een groen blaadje of iets kras
je ogen zijn groot en hol, het hoofd tolt
je lijf vraagt en knaagt, het wil eten, al is het dras
Met je handen woel je in het zand, je wringt het er uit
en wat je dan nog vindt, dat verzamel je als een buit
een zak vol met schatten, een geluk voor twee
een kind dat weent zorgt dat je huilt.
Geen mens kan dit schrijven of weten
of heeft het zelf met veel moeite gegeten
Dorst als 'n korst in de keel en honger als saus
een lijf dat kreunt tot je eindelijk iets zult eten.
Geen bord met pap of een fles met wijn
zullen het ooit laten vergeten die pijn
want het vechten om te overleven
is veel meer dan een strofe van dit mislukte rijm
feedback van andere lezers- stormvonk
niet mijn ding maarre een grandioze sluitzin waarmee je alle twijfel overboord slaagt
ivo: tja zo is het dan maar, zelf relativatie .. - SabineLuypaert
pijnlijke tekst
ivo: oeps - aquaangel
vennijn min n
venijn
aardig, beetje veel rijm dat wel dat is
niet erg maar in zwaar gedicht misschien
een beetje te losjes
xx
ivo: tx - gono
Best te pruimen!
ivo: bedankt - Lucky
niet slecht.....
Lucky
ivo: dank u wel - RolandBergeys
Wel leuk, ja. Ik probeer te helpen waar het kan hé Ivo, om even op je repliek van daarnet terug te komen. Je hebt soms heel leuke ideeën, vandaar.
ivo: dank u wel - KapiteinSeBBos
is het met de fanfare?
ivo: niet direct neen
|
