naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Une saison en enfer

door verilan

Dicht.
Neus op papier.
Dichter.
Leven op papier.
Teveel dichter.
Zwart grijs licht en rauwrood
een solfergeur verbrandde zekering. De weg is lang
geleden al ingeslagen. Hij is er,
en wil weg. Uitgehakte berghal is beschilderd
met neerhangende herfstbomen. Hij weet het,
en kan niet weg. Gele bladeren zweven vast
in de dansende nevel, bezingt en omsingelt
zijn oordeel.

Laat.
Zijn hoofd wil licht.
Later.
Zijn voeten lopen naar het licht.
Teveel later.
Er is geen licht. Zijn knieën knikken,
barsten onder het gewicht van zijn hoofd.
Hij valt. Schreeuwt en kraakt. Kaalverstrooide
armen wijzen hem aan. Bidt, zijn stem
wordt bevrijdt, stijgt. Hemelse raket
weg van deze wereld!

Wie heeft de doos geopend, de steen weggerold
Alleluja!
Rond de takken zwaait en zwermt nu
een nieuwe poëzie