naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Mijn herfsthuis

door verilan

De wereld rolt vast in de tijd,
ik tol op mijn stoel.

Koude straatstenenvloer beneden
snuift de geur van verkouden takken op.
het raam schemert fel. Met een slapende
angst voor brand trekt ze ijskoud
in een grijze grimas.

Het is over. De wind geeft
forfait, en zwijgt als muziek.
Jij verzwijgt jouw subtiele klankenspel,
ik begin te dansen; zie je
en jouw lach, het is ok.

En ik
terwijl ik mijn gesprekspartner in de flitsende
spiegel bekijk
voel me rollen over de grond,
vasttollen in de tijd.