naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Spiegelelegie

door verilan

Hier staan we dan. Zonder
context, zonder omgeving. Gewoon.
Alles is plots aangedikt met room
en melk. Nog meer kijk ik uit

naar jou smeuïg kussen: hoe kan het
anders zijn dan dit; kus me,
mis me later pas

en langs alle
kanten borrelen je wimpers
waaierend heen en weer, dat
was het dan voorlopig
zie je me, blijf je weg
vogels blijven zitten in hun boom,
contradictorisch. Ik roep verraad

tegen de spiegel, heb je niet meer
teruggezien. Ik hoop dat je ergens
zonder bijbedoeling lacht.
Enkel om wie je echt geeft,
kan je blij verlaten.