Volg ons op facebook
|
< terug
Koffiedik
Nu ik koffiedik kijk
buiten zachtjes de dageraad
over de verkaveling strijkt
fladdert de taal, het gebeitelde woord weer
langzaam mijn leven in.
Het verstopt zich aanvankelijk even achter
al-gemeen-heden
keert dan hopelijk definitief terug uit een
niet-zo-ver verleden.
(Maar misschien wil niemand mijn kind zien,
weten over de wereld
wat leeft in mij, in ons,
het verlangen naar eindeloze vrede.)
Vliegt met mij mee,
scheert langs hoge toppen
ver ver weg de eindeloze wereld
van letters en woorden in, tussen
pagina's en lijnen, papier en tekstverwerking,
liefde en dood, zoekt zo samen
met mij mijn uiteindelijke rust-
punt.
feedback van andere lezers- RolandBergeys
Mooi verwoord, sterk einde.
stormvonk: dank je wel, Roland - miepe
breekbaar mooi
stormvonk: Bedankt, mijn writers block van me af geschreven :) - ivo
het gebeitelde woord, zeer mooi
stormvonk: Met dank :) - Mistaker
Sterk storm!
Groet,
Greta
stormvonk: Bedankt Gretan, moet er dringend van door, ik ga veel te laat zijn op mijn werk... - ERWEE
Prima!
stormvonk: Bedankt - DeKo
Mooi!
stormvonk: bedankt - Louisaatje
erg beeldend, soms te veel woorden: met mij mijn, hopelijk definitief....
stormvonk: Dank je, ik moet leren schrappen soms - Ghislaine
Mooi.
stormvonk: grtz - freke
geen vonk maar een steekvlam
ggreetzz, fréke
stormvonk: whoeshhh - Lucky
heel mooi
stormvonk: Dank je , de groeten aan jolly - erinneke
Ik vond de titel eigenlijk beter dan het gedicht, dus dat is niet zo geweldig. Ik heb niets tegen je stijl en vind je woordkeuze zeer sterk, wat mij stoort is de sfeer die wordt opgeroepen. Alhoewel het eens niet over liefdesverdriet, dood, pijn, angst of verdriet gaat (zoals al duizendmaal gelezen op de site) roept het toch eenzelfde gevoel op bij mij). Ik denk dat het middendeel daarvoor zorgt. Voor mij mag je nog iets sterker naar voor komen in je tekst.
stormvonk: Zeer rare fb, wat moet ik daar mee, rare sfeer die je stoort....dus ik roep een sfeer op wow
|
