|
< terug
De dodengang
Liggend in de dodengang
brachten ze hem een brief,
slechts een ogenblik verwijderd
was hij van het eind hem lief.
Zo bracht een gouverneur
hem gratie
geraakt door 't meededogen
van een natie.
Zwaaiend op zijn benen
kwam het besef van een
vernieuwde vrijheid al snel,
tesamen met herinneringen
van een leven vol kommer en kwel.
En hij vervloekte degene
daarboven, die hem alleen liet
terwijl hij steeds bleef loven.
Dus hij zei gezwind tegen zijn cipier:
vrind,
ge krijgt een verklaring hier
gezwind
Nu gaat gij mij niet vrij verklaren
na mij geboeid te hebben al die jaren.
Nee Hij daarboven krijgt me niet,
nog liever heb ik voor mij
de hel in't verschiet.
feedback van andere lezers- Henri_Cylma
goed
stormvonk: Bedankt - ivo
het gedicht op zichzelf leest heel goed, qua inhoud kan je uren tussen pot en pint praten, filosofisch zou ik eerder zeggen dat wie zo hierover denkt feitelijk nooit gekend heeft wat die vergruisd.
stormvonk: Heb onlangs een boek gelezen over een man die 38 jaar onterecht vastzat in de gevangenis (van zijn 19de) en vrijkwam en 3 maand later zelfmoord pleegde. Hij had nooit leren leven, nooit leren omgaan met vrijheid. Alles weggenomen door een gerechtelijke fout, verdacht van de moord op zijn geliefde, nooit kunnen rouwen.... - RolandBergeys
leuk, ja
stormvonk: Bedankt - Lucky
triest...
stormvonk: idd - SabineLuypaert
lijkt me de moeite om hierover na te denken, vooral dan met ivo's reactie in het achterhoofd jeetje
stormvonk: Mmmmhh een doordenkertje dus :) - Johan
Eventjes rillen en heel stil een feedbackje sturen...
stormvonk: niet stil genoeg
:) - Ghislaine
Prima.
stormvonk: Bedankt
|
