|
< terug
Jong Hart
Elke keer opnieuw schrik ik
wanneer ik in de spiegel kijk
naar het gelaat dat mij vroeger
uitbundig jeugdig toelachte.
Mijn huid ooit jong en fris
verliest stilaan zijn schittering
en rimpels rijzen uit het niets.
Het zijn mimiekrimpels
zo vertelde men mij
die je gevoelens weergeven
die tonen wat je denkt en
wie je bent;
mimiekrimpels voor mij
verraden vooral mijn
ouderwordende jaren.
Vanmorgen nog schrok ik
in de lift toen ik mijn
verwarde haren trachtte te
ontwarren met mijn vingers,
opeens verscheen er, weer uit
het niets, een kleurloos haar.
Schitterend als een statussymbool
tussen alle andere haren stond het daar.
Ik slikte en vroeg mij af
waar gaat het heen….
Het kan alleen bergaf.
Toch,
Voel ik nog die wilde onbezonnenheid
van verliefde vlinders in mijn buik en
in mijn ogen schitteren nog
steeds ondeugende pretlichtjes
die mijn jeugdig hart verraden.
En tevreden denk ik bij mezelf
dat mijn rijpe jaren mijn levenslust
niet kunnen bedaren want in mijn
hart blijf ik mijn jonge meisjeslach
bewaren ondanks de ontluikende
rimpels en de verontrustende grijze haren.
|
