|
< terug
Stroef
Stroef
Ik tracht nu al,
ietwat stroef,
te sterven,
los te laten
voor het dieper klit,
deuren op een kier te laten
en met grond te schoffelen,
waardoor mijn naaste even
ietwat vaster zit.
Ispahan is mij te ver.
Oktober 2002
(uit 'wangedrichten')
feedback van andere lezers- RolandBergeys
wat wrang, toch mooi
bragt: toen ik het schreef, in 2002, vond ik het niet wrang, achteraf gezien wel.
Dank - ivo
de bitterheid is voelbaar aanwezig maar het geheel zegt ook zoveel meer ..
bragt: gelukkig maar.
Dank - erinneke
ik vind het mooi qua structuur en klanken, maar de inhoud ligt mij niet. Er schrijven zoveel mensen over dit soort thema's dat het moeilijk is nog origineel uit de hoek te komen.
bragt: Het thema is wellicht niet wat je denkt. De ziekte van mijn vrouw, van mijn moeder en van mijn zus nam zoveel van mijn krachten dat ik mij voelde 'sterven', maar vluchten wou ik niet.
Dank - Louisaatje
de grond te schoffelen?
bragt: schoffelen in de grond, is deze een beetje beroeren, losmaken, verschuiven. Hier opdat de ander een beetje meer fundament zou hebben.
Dank - SabineLuypaert
inderdaad wrang, maar kan je niet al beginnen met ditzelfde te doen maar in de positieve richting? als witje en zwartje zo, lijkt mij leuk tegenstellig als ze naast elkaar staan (maar dan los van de waranggedichten he bedoel ik natuurlijk)
bragt: het was indertijd niet wrang bedoeld, eerder berustend.
Dank - soezel
erg sterk beschreven...(helemaal toen ik je rea op erinneke las)
graag gelezen
liefs
bragt: dat ik die reactie op erinneke gaf vond ik zinvol, maar misschien had ik dit gedicht niet moeten inzenden al vond ik wel dat dit het evenwichtigste was uit die periode (2002).
Dank - Lucky
emotie van het moment... - Ghislaine
Momentopname.
bragt: juist
dank - Vansion
oei, van de rijmelrij in de wangedrichten
dit is mijn favo van jou wegens klankrijk, ritmisch fittend en prachtig open slotvers!
bragt: ik ben meer dan vereerd. Ik begrijp het zelf niet goed dat ik het in die moeilijke periode zo heb kunnen verwoorden.
Dank
|
