naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

een straat verschil

door Vlinderman

hij, hij aanhoort iedereen
met engelengeduld buiten
op de stoep voor zijn deur
waar de mensen zich ophopen
voor de laatste der wijzen

ik zit lam aan de overkant
mijn hoofd niet naar antwoorden
staart naar de wanhopige drukte
die dag aan dag voorbij schuift
als gebroken schotsen op een rivier
die zich losrukken uit de winter

mijn handen hangen achteloos
- ze hebben niets om handen -
mijn voeten slapen in tintels
- teveel wegen bekeken -

het is drie voor twaalf
de stoep aan de overkant
begint haar tegels te onthullen
de mensen hun heil elders
ze zoeken maar voort
in een andere straat

ik trek mijn voordeur dicht
mezelf in de wereld terug
die ik het beste ken
zolang ik niet oversteek

feedback van andere lezers

• SabineLuypaert
  ik lees weeral eenzaamheid (sad) das al de derde keer vandaag
  Vlinderman: Gelukkig dat ik nog bij Nipke kan thuiskomen ;)
• RolandBergeys
  maar mooi verwoord, dat wel
  Vlinderman: Da's ook de schuld van Nipke :-)
• Auda
  Heel meeslepende poëzie...
  
  is het 'ik' of je hoofd die staart?
  die zich losrukken uit winterstroom
  Vlinderman: Dank voor het po?tisch compliment, Auda
• ivo
  ik proef het triestige uit het verhaal met een vleugje bitterheid ...
  Vlinderman: Niet elke schone vlinder is natuurlijk ongeschonden, Ivo ;)
• Ghislaine
  Pleinvrees?
  Vlinderman: Eerder triomferend mensenschuw, Ghislaine ;)
• Lanseloot
  Krachtig beeld. Je eigenheid koesteren.
  Vlinderman: Zoiets ja, het is het enige dat volmaakte zekerheid schenkt (maar men moet er niet in overdrijven, natuurlijk)
• Lucky
  mooi....maar proef iets van afsluiten....
  Vlinderman: Ja en nee, Lucky, er is de reserve, maar er is toch ook het lef om het te aanschouwen...