|
< terug
schoorsteen
ooit was zijn hart een haard van vuur
geborgen als een warm foyer
bij nacht, op elk onzalig uur,
gaf hij het dorp zijn walmgloed mee
door eeuwen torste hij 't gewelf
boven de kleine goegemeente
trotseerde stormen en geweld
soms krakend in zijn ruggebeente
de geest die hij ten hemel dreef
vanuit zijn lichaam, hol en rank,
bleek eensklaps ijdel, schots en scheef,
een onwelriekend vuige stank
onder de wegroestende gespen
kwijnde zijn metswerk, oud en ziek
heel solitair bogen zijn resten
zich stervend boven de fabriek
feedback van andere lezers- ivo
knap - zeer mooie beelden ... met plezier gelezen
Aramis: velen zijn reeds verdwenen maar in Borgloon wacht er eentje op de oneindigheid (stoomstroopfabriek) - miepe
pijnlijk
maar wéér heel mooi!
Aramis: schoorstenen hebben iets ... - RolandBergeys
mooi, ja, maar de foyer, neen? De warme foyer dus.
Aramis: een gezellig foyer is best amuzant ;) - erinneke
heel erg knap. alle ingrediënten van een goed gedicht zijn voor mij aanwezig
Aramis: nostalgie dus - Joop_Eters
Het is metselwerk maar ik veronderstel dat je metswerk gebruikt om de vaart erin te houden. Sterk gedicht hoor!
Aramis: idd. het metrum was bepalend. Dank u - Lucky
mooi.
Aramis: dankuwel - Louisaatje
lekker ouderwets!
Aramis: wat je van een musketier mag verwachten hé ;) - SabineLuypaert
ode aan de schoorsteen (smile) kijk dat is nog nekeer origineel zie
Aramis: oude gemetste schoorstenen hebben iets .. een ziel die zijn parochiaantjes bewaakt en beschermt (bv tegen blikseminslagen en ander donders geweld)
Ik liet mij inspireren door die van de stoomstroopfabriek in Borgloon, waar ik dagelijks langskom en die de Monumentenprijs won ;) - dovan
knap gedaan....
Aramis: de schoorsteen buigt en dankt u - Ghislaine
Mooi.
Aramis: dankuwel Ghislaine - teevee
Schoorstenen steken
als priemende dolken
of als dampende penissen
die de hemel bewolken
Aramis: ola, een fallocraat ! :o
|
