naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Woestijntochten (voor AI)

door springie

Ze droeg haar dochter geduldig,
ondanks haar eigen last,
zorgvuldig gewikkeld in liefde,
door elke gitzwarte woestijnnacht.

Elke dag opnieuw
hetzelfde ritueel,
de angsttranen verstrengeld met
de zwaarte van de moedeloosheid.

Maar ze hield vol
haar gezicht keek
haar enige meisje
bemoedigend aan.

Haar dochter kent niet meer
elk detail
van hun woestijntochten,
maar ze voelt nog steeds
hoe erg ze moeder nodig had.

Zij die er elke
seconde
onvoorwaardelijk
voor haar was.

feedback van andere lezers

• RolandBergeys
  Een gevoelig gegeven, een schets, een gedachtegang, mooi verwoord.
  springie: dank je!
• erinneke
  een beetje spijtig dat de rijm enkel in het eerste deeltje zit, daardoor krijg je het gevoel dat er een stijlbreuk optreedt. inhoudelijk zeer sprekend
  springie: thanx was me eigenlijk niet bewust van de rijm in eerste strofe en verder niet...
• ivo
  de gedachte is priemend mooi, maar het is een woestijnweg met veel putten want ik schoot een paar keren heel hard door ...
  
  
• DeKo
  Een heel mooie eerste strofe! Heel goed gevonden.
• aquaangel
  liefs, xx
• Aramis
  mooie ode aan de moeder
• stormvonk
  Zie de rest
• SabineLuypaert
  een intens gemis (sad)
• Lucky
  mooi.
• ERWEE
  Geheel eens met Roland. Mooi!
• anne
  Ook ik vond mijn inspiratie in de woestijn voor één van de. Dat hebben we dan gemeen. De rijm mis ik naar het einde alhoewel dat niet teveel moet maar het moet er toch wat inblijven. Anders ontspoor je een beetje. Toch een knap stukje dat er zeker mag zijn.
  springie: bedankt!