|
< terug
Eenzaamheid in één
Verdomme
alles steekt me tegen.
Kwaad, dan wel op mezelf.
Die klo.. ik toch !
Waarom,
die strijd om toch maar rond te komen.
Zal er ooit rust zijn ?
Harmonie met mijn omgeving,
maar vooral met mezelf.
Twijfels gaan steeds bergop.
Gevoelens zijn echter altijd een stapje voorop.
Wie ben ik,
wat ben ik,
waarom ben ik ?
Wie zijt gij toch prinses ?
-----------------------------------------------------------------
lang geleden geschreven
bijna 25 jaar.
feedback van andere lezers- ivo
de oervraag, wie ben ik? van baby af wordt de vraag gesteld om bij het versleten en verimpeld oud zijn het nog steeds niet te weten.
dovan: was indertijd geen oervraag...
meer een gevoelen voor iemand....
die nu wel mijn vrouw is... - erinneke
ik lees er een tienergedichtje in met alle bijhorende sentiment, maar ik heb er toch van genoten. het is zo ontzettend herkenbaar voor iedereen
dovan: bedankt - muis
zonder woorden:)
groetjes
dovan: bedankt - innerchild
Maar nee ... geen tienergedichtje. Een gedicht van alle tijden en alle leeftijden (vind ik, hé !).
Ik hou wel van die directe manier van schrijven ... ja, ja ... meer !
dovan: ja meer dan waar - RolandBergeys
ik volg Erinneke
dovan: bedankt... - anne
Heel sterk gedicht. Een mens vraagt zich dat op geregelde tijdstippen in zijn leven wel eens af. Soms komt er antwoord, dan weer niet. Je voelt je onmacht en woede en dat is knap.
dovan: eindelijk iemand die in de ziel van de schrijver kan kijken...
heel knap...
groeten en bedankt voor het lezen - fille_de_toi
spartelend op het droge
knap
fille
dovan: bedankt... - Lucky
en nu.....
doornroosje sliep lang
sneeuwwitje kon ook al niet van de appel afblijven
dovan: en ze leefden nog lang en gelukkig - SabineLuypaert
helemaal menselijk ;)
dovan: we proberen zoveel mogelijk
grtn
|
