|
< terug
gefragmenteerd genoegen
tot product verheven seksgodinnen
teisteren de radiogolven
met gevleugelde, vleeskleurige uitlatingen
je ruggengraat trekt zich
in de juiste plooi tussen je spieren
je geest zet zich nog even
in de vorm van je zenuwen
Je houdt van het gevoel dat 's ochtends
het dier in je stilaan
plaats maakt voor de mens
mak glijdt je van roltrap naar roltrap
uit de ondergrond naar het licht toe
Op een blauwe vrijdag
heb je immers niets beters te doen
dan onberedeneerd en zonder waarschuwing
een verloren liefde uit je persoonlijke geschiedenis
weer eens op te zoeken, in de hoop
een sprenkeltje van de levensvreugde van toen
weer op te vissen en je erdoor te laten inspireren
tot meer verstrooiende activiteiten
Ondanks het mechanische, natuurlijke
en emotionele energieverbruik
lijk je er echter niet in te slagen
je ego door haar te laten voeden
Met de lichte verkramping van verslagenheid
in je borst en buikstreek
druip je af naar de vergrijsde bus
die je weer thuis moet brengen
Daar zal je herinnerd worden
aan al dan niet verplichte ondernemingen
die je gedachten af het falen moeten halen
om ze te leiden naar wat je ooit
ambitie had durven noemen
In een sfeer die pulseert
tussen afstandelijk analyseren
en dromerig vervreemden
wacht je de aankomst af
Eens aangekomen doe je
niet veel meer dan zoeken
naar restjes zonlicht en bladgroen
Eens die queeste voltrokken
fotosynthetiseer je
wat er overblijft van je longen
en vraagt je af waarom
Waarom?
Dat handarbeid bevrediging oplevert
en in de zon nog meer
Dat goede mensen rechtzitten op de bus
en anderen alleen vriendelijk aankijken
of op zen minst oogcontact mijden
Je wilt het zelf kunnen en vergeten
je leert het jezelf af en tracht het te koesteren
als lapzwanzerige herinneringen
aan rechte hoeden en
slap vastgehouden dameshanden
In je persoonlijke kijkdoos
hebben alle beelden van het verleden
groteske neigingen
Maar in strikt rationele zin
ben je alles behalve een vooruitgangsoptimist
Toen we tijd uitvonden was het al lang te laat
Er komt geen einde aan dagen
die te snel tot een einde komen
Jij bent deel van de jeugd van tegenwoordig
Je spreekt in de cliché's van het postmodernisme
over een nog meer ge-meta-fyseerde wereld
Je zondelast is een vierdegraadsdenken
dat je in staat stelt emoties
als berouw, empathie en zelfrespect
op willekeurige tijdstippen toe te eigenen
en uit te schrijven, als doktersbriefjes
voor onbestaande ziektes
Je drumt met autoantennes op crèmeglacé dozen
en voelt je de avant-garde van de anti avant-garde -kunst
Zonder af het kruis te kunnen
lach je met geloof
En zonder de handen te vouwen
bid je dat alles in orde komt
Na zeven keer het zelfde café bezocht te hebben
durf je je afvragen
hoe het lekker dier achter de bar heet
en of je nu al mag stoefen tegen vrienden
over je stamcafé
Bij de laatste slok lauwe pils
draai je het hoofd naar het raam
Buiten gebeurd niets ongewoons
Een man naast je is nogal luidruchtig
"Natuurlijk! Daar hebben ze op voorzien!
Als het maar geld opbrengt! "
Zijn eenzijdig overtuigde en ge-pro-nun-ceerde taalgebruik
irriteert je lichtjes
Zuid Amerikaanse en Noord Afrikaanse talen
lijken gemaakt om te roepen
Vlaams heeft iets veel schuivender
alsof we ons onder de deurmat door moeten praten
Je zet een boekensteun tegen het hoofd
en schuifelt naar buiten met de gezichtsuitdrukking
'dat je het wel heel gezellig vond,
maar nu belangrijke zaken echt niet langer kan uitstellen'.
Het toch niet onaardige najaarsweer stimuleert je
om alsnog een positiever gestemd gemoed op te zoeken
Een paar uur later zit je op een afblottend bankje
aan een ranzig pleintje met een zelfrol sigaret
van goedkope tabak tussen de lippen
je voelt je danig op je gemak
Je hebt de stadsatmosfeer
getekend door de voorbijfluisterende nacht
altijd met rust, vrijheid en bohémienschap gelinkt
Van die sympathieke illusie geraak je met wat geluk nooit af
Het merendeel van de mensen
is al opgelost tussen de lakens
zelf moet je nog even bekomen
van het onbegrensbare, afgelopen moment
dat je vulde met half ingespannen brainstormen
Even laat je al je spieren los
en zit je door alsof je eeuwig zal blijven zitten
al besef je maar al te goed
dat je meteen weer zal opstaan
© Eisenik 2006
feedback van andere lezers- Auda
instinctief rondomrond consumeren... geweldig!
eisenik: dankje :) - ivo
wat een gedicht ... prachtig...
eisenik: dankje :) veel mensen zullen het eerder gefragmenteerd poetisch prosa noemen fzo :) leuk dat je het kan appreci?ren! het lijkt me een eigentijdse tekst die niet voor iedereen zal aankomen ... - louisaatje
mooie stukken, vooral de 2de strofe vind ik subliem, maar verder ga ik vooral akkoord met je eigen typering van 'gefragmenteerd lyrisch proza'
eisenik: =) - innerchild
De moeite om te lezen ! Er zitten inderdaad erg mooie stukjes in ... Mooi !
eisenik: dankje - SabineLuypaert
sjans dat ik er net eens lekker voor gaan zitten was (smile) (t was de moeite om de pc voor op te zetten
eisenik: :) - Joop_Eters
Wat een hoop woorden die alle kanten opschieten en zodra ze wat aanraken meteen de plaat poetsen!
eisenik: dankje! - werner
knap!
eisenik: dankje
|
