naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

stil verdriet...

door lazey

als een onzichtbaar web
zie je mijn tranen niet
mijn onmacht mij te uiten
doet me zoveel verdriet

het golven van emoties
van hoog naar laag
is vaak een ware plaag
en gedachten spinnen
daarbij webben met een dikke
ondoordringbare laag

ik kijk je met tranen
in de ogen aan
waarom twijfel jij zo
en kijkt me niet aan
hoe komt het dat wij
ineens zo vervreemd zijn
van elkaar?

feedback van andere lezers

• SabineLuypaert
  Intrieste eenzaamheid en worstelingen zet je hier neer {} hiermee doe je vooral jezelf te kort mee (maar ik begrijp het wel zenne, ben zelf ook niet de grootste kletser als het op dat aankomt, -->mijn onmacht mij te uiten
  lazey: tja,,,,merci Sabine...
• ivo
  eenzaamheid is vreselijk iets ..
  lazey: ja,inderdaad,merci...
• innerchild
  Triest neergezet maar wel mooi !
  lazey: okay,bedankt voor het lezen...
• Hoeselaar
  Teveel van het goede
  lazey: soms wel,misschien...,bedankt voor je reactie...