Volg ons op facebook
|
< terug
Algenschuim
De truc is vloeien.
Zoals kleine garnalen
door een machtige storm.
Vergaar stukjes schelp
en gooi ze waar ze horen,
kijk naar het algenschuim.
Kijk naar de gaten
tussen de sterren,
leeg als deze grijze
kalmte, die zee heet.
Koel langzaam je
verlaten hart.
feedback van andere lezers- louisaatje
een beetje zen, niet? Boeit me wel
stormvonk: Blij dat het je boeit,
groetjes Storm - eisenik
eerste vers is brilliant... de rest middelmatig
stormvonk: Yep, zo ben ik, al uiterlijk maar dan :) - SabineLuypaert
de eerste is inderdaad de sterkste strofe, en dan lekker menselijk tot de laatste regels die (slikt) wel een intriest beeld geven hoor
stormvonk: Ach, zo erg is het er ook niet mee gesteld hoor - dovan
heerlijk om lezen
super
stormvonk: blij om je een plezier gedaan te hebben
groet - Lucky
ik begin te stijgen ... he wat raar zie me daar zomaar liggen
stormvonk: Vlak aan Bredene ;) - woody
was je aan het mediteren ? mooi beeld om mee te nemen wanneer ik het straks zelf doe... dus bedankt !
stormvonk: Geen probleem - wim_veen
Algenschuim
Nog eens een titel die er staat. Had ik zelf wel willen verzinnen.
Algen geven adem. Ze hebben geen blad, geen bloem, geen wortel. Soms woekeren ze en verstikken, vergiftigen de vissen. De waterspiegel verduistert als ze bloeien.
Het slijmerige schuim van de algen.
De truc is vloeien.
Zoals kleine garnalen
door een machtige storm.
Wat je bedoelt met ?de truc is vloeien?, is me niet helemaal duidelijk. Bedoel je dat zij zich laten mee drijven met de stroom? Kleine garnalen. Bestaan er grote garnalen?
Garnalen graven zich graag in het zand want hun doorzichtige schaal is te broos. Met hun voelsprieten en facetogen tasten ze het slik af, in de schutkleur van de nacht
Vloeien de garnalen door een storm? Is een storm niet altijd machtig? Ik begrijp wel vaag waar je heen wil maar ik kan de puzzel niet helemaal leggen. Je zou kunnen opwerpen: Is dat nodig? Ergens wel, vind ik. Er mag een puzzelstuk ontbreken, je kunt nog altijd de samenhang, de grote lijnen, het geheel raden. Hier blijf ik broeden op een raadsel.
Vergaar stukjes schelp
en gooi ze waar ze horen,
kijk naar het algenschuim.
De schelp is het kalken skelet van een weekdier. Je vindt hun gruis langs de vloedlijn, op de golfbrekers. Waar hoort het schelpengruis? In zee?
Je voedt het raadsel door te snoeien in de taal. Dat mag. Dat moet soms.
Het kan storen en bekoren.
Kijk naar de gaten
tussen de sterren,
leeg als deze grijze
kalmte, die zee heet.
Je maant ons aan tot kijken. Dat kan ik slechts toejuichen.
Sterren zenden licht uit in golvende waaiers. Het zijn gasballen die een evenwicht vinden tussen zwaartekracht en stralingsdruk. Wat zou er tussen de sterren liggen? Het luchtledige, een stofvrije ruimte.
Je vergelijkt die leegte met de grijze kalmte van de zee. Mooi! Afgezien van het feit dat de kalmte van de zee maar een momentopname is, zie ik hier wel een raakvlak. Toch spat de droomzeepbel altijd open als je het laat bezinken. De zee is niet leeg. De zee is vol. Koraalriffen, kelpwouden, oesterbanken, vissen, wrakhout, zout, kreeften, kwallen, enz? Als je in een zwaarmoedige bui naar de matte zeespiegel staart, zal ze leeg lijken, zeker als ik het slot lees.
Koel langzaam je
verlaten hart.
Het verlaten hart. De kamers van het hart zijn ontruimd, de kleppen verzegeld, de aders verkalkt. Een hart stuwt en zuigt tot het moe is. Waarom zou je een verlaten hart moeten koelen? Omdat het verhit is? Omdat het nog woedt, zich verzet tegen het onafwendbare. Knap slot.
Soms wat vaag maar graag gelezen.
stormvonk: Dank je voor weer eens een fantastische fb, ik zal proberen een zo goed mogelijk antwoord te geven...
De truc is vloeien.
Zoals kleine garnalen
door een machtige storm
Daar mee bedoel ik dat die nietige diertjes rondzwiepen in het kolkende kustwater tijdens stormen (vooral de machtige, dus grotere), maar ongedeerd blijven juist omdat ze zich niet verzetten, zich laten zich gaan. Vertrouwend op hun nietige schild.
Vergaar stukjes schelp
en gooi ze waar ze horen,
kijk naar het algenschuim
deze heb je ongelooflijk maar waar, correct begrepen.
Meer uitleg verstoord mijn gedicht. Het is wat je er zelf uithaald vind ik.
ps.De ruimte tussen de sterren is leeg. Maar ik vraag me af, wat is leeg? Een immense ruimte gevuld met stofdeeltjes en meteorieten en materie, weliswaar luchtledig? Of de zee.
Volgens mij geeneen :) - bellehelene
vind het echt superr enkel de laatste zin
is me te melig.
xxxxxx
stormvonk: Ach nu breekt mijn verlaten hart :) - Emmeline
Een heel erg mooi zeegedicht waar ik alleen maar van kan houden...
De beelden die je schept zijn vernieuwend. Eerste strofe is inderdaad een sterke start...
mooi dan, de gaten tussen de sterren...
En die laatste strofe, daar gebruik je geen beelden meer, niets, je zegt gewoon wat je bedoelt... Ik vind het een mooi slot, zeker doordat het komt na wat er voor staat ;)...
Mooi hoor!
Xx
stormvonk: Dank je, ja die zee, ze doet ons toch....dromen
waarschijnlijk omdat ik woon tussen de...bomen - Mistaker
Prachtig, en zeker niet alleen het begin!
Groet,
Greta
stormvonk: Dank je Greta, heb nogal hard gesnoeid in deze, maar ben er tevreden mee :) - vladimier
Ja, grote garnalen bestaan! (Noordzeegarnaal!)
Knap werk, verzorgd en af tot in de puntjes.
stormvonk: De zogenaamde Gamba is ook een grote garnaal, dank je voor de lof,
groet - Vansion
!
stormvonk: Dank je, lang geleden h?
groet Storm - larien
Ik sluit me bij deze gemakshalve aan bij de trein lovende commentaren :)
Eens kijken of de zee mij na een weekje verlof even gunstig gestemd mag zijn!
Knap! Ci
stormvonk: Ik hoop het voor jou, wat heeft die zee toch dat ze zo apart maakt ?(buiten water, veel water)
|
