|
< terug
monster
1
in de sintels van zijn wervels schuilt het motief
in de kronkels van de prooi, een bron van vermaak
de afgewezen minnaar broedt vroom op wraak
een ei dat barst door de snaveltik van de dief
die eerst de kruimels van de schappen veegt
zich later tot vandaal en kannibaal ontpopt
zijn gehate handschrift is een bezwete strop
want de ader puilt tot de adem niet meer weegt
in de vertakte spons van een long die stolt
hij snuift aan het lid, het lint in de vlecht
van het lijk dat nog dampt, de sater grolt
hij begon met het kadaver dat hij in de berm vond
een vos met een pluimstaart die opwoei na elke blikken flits
de lever die hij met een lancet blootsneed uit het bont
2
galblaas en breinkwab zinken in een zuurvat
in de koelkast bewaart hij de versneden spieren
die hij later dampend opdient met sissende nieren
het portret van vader heeft hij beklad
met de etter uit een knappende blaas
afgetapt van een lijk dat hij laat gisten
een opbollende deeg die hij niet wil kisten
de afgeknaagde arm schikt hij in een vaas
een boeket van vlees dat hem nog vaag herinnert
aan een gebaar van zijn schuwe, ongehuwde moeder
waarnaar hij gluurde, een grinnikende spinner
die uit de rafels van haar dovende schoot
het touw spon die hij rond haar keel wond
uitgesparteld droeg hij haar naar de sloot
3
hij herhaalt de ramkraak van haar roos
de uitstulpende lippen die nauwelijks wijken
voor een bus haarlak, hij dwingt haar te kijken
naar de gevilde kikkers die drijven op het kroos
want rond de vijver oefent hij zijn neergang
naar de klappende hendel van de stroomstootstoel
die stoom perst door de poriën van zijn smoel
een grimas verstart op zijn smeulende wang
hij is de zoon van een klauwende hoer
en een vader die zich uitput in vloeken
zijn glazen oog rolt over de tegelvloer
een restant van een verwaarloosde wonde
het gescheurde netvlies, de doorboorde lens
halfblind bleef hij verankerd aan de zonde
4
op zijn schouder gloeit het hakenkruis
de bluf gebundeld in een blaffend teken
een angel die wil storen, die moet steken
want hij naait mantels in zijn wrang huis
hij stikt gelooide huid, draagt een riem van tepels
drinkt uit een schedel, verzamelt tanden in een zak
bijt door het klokhuis van de keel, spuwt op het wrak
dat soms opduikt in de spiegel, dan zwaait de klepel
tegen de bronzen buik van de doodsklok
hij spuit angstremmers en zenuwdempers
stooft de gifappels van zijn wrok
toch smelt zijn dolk, barst zijn schild, knakt de speer
als hij terugblikt op de rug van zijn enig, wijkend lief
dan kwijlt en kauwt hij op de neus van zijn knuffelbeer
feedback van andere lezers- eisenik
:O
ik blijf erbij
sommige dichters mogen dikke boeken
vullen zonder verhalen...
wim_veen: thx - muis
Monsterlijk beschreven. Een mooie duidelijke opbouw ook. Verhalend. Het ontstaan van zijn monster zijn. Het beschrijf van zijn wandaden zijn net gruwelijk en niet te gruwelijk beschreven. Het is leesbaar, zonder er de horror van te proeven.
De slotzin vind ik gewoon prachtig:) Contradictie met al het vorige.
Mooi:)
groetjes
wim_veen: dank - sabine
prachtig opgebouw
schitterende woordkeuzes en beeldvorming
meesterlijk
uitstekend ++
wim_veen: merci Sabine - SabineLuypaert
jeetje, dist kan ik niet
maakt buiging
en rilt na (smile) als ik nu maar in slaap raak
wim_veen: dank Sabine - RolandBergeys
heel knap, hoor!
Sommige schrijvers kunnen geen zin zonder fout schrijven, verschuilen zich dan maar achter dichterlijke vrijheid en vernieuwers, maar lullen oerdom uit de nek.
wim_veen: Dank Roland - sinneskyn
Een waar meesterstuk,
werkelijk schitterend,
dit is een gedicht wat je eindeloos
kan blijven herlezen
groetjes, Hil
wim_veen: thx - emmerik
Allemachtig, wat een woordenbrij. dit is volkomen gezocht en bij elkaar gerammeld taalgebruik, dit heeft niets, maar dan ook niets met poezeie te maken. het is eerder een uitstulping van ego
wim_veen: Moet ik nu in een hoek kruipen en sidderen?
Als je niet eens de moeite doet om het te lezen, heeft het geen zin. Laat het dan gewoon. Iets zomaar zonder meer onderuit halen is te simpel. Daar heb ik geen boodschap aan.
Jij schat jezelf iets te hoog in, vrees ik. Dus lees mij geen lessen over "ego"... Merci
|
