< terug
Schoolangst
ingevallen ogen onder de muts
schuddden aan de verbeelding
schoorvoetend, loden schoenen
in de schaduw van de angst
lacht de grote meneer
als het schoolslot kraakt
wacht de lange gang
als een snelweg
zonder het geraas van de wind
het licht knippert zwak
als de grimas is verstomd
slaat het rietje koel en
gevoelloos op het houten blad
graag wil ik spreken
maar de stem slaat over
donderend en nors
dreunt de echo in mijn hoofd
langs de vogelplaten aan de wand
kijk ik naar de bloeiende cactus
ik sluit me af
feedback van andere lezers- erinneke
een beetje een clich?matige aanpak van een clich?matig onderwerp, maar dan toch net iets beter sabine: dankie - SabineLuypaert
er staat een 'd' te veel in schuddden ;)
de herhaling van verstommen doet ook zijn werk niet bij mij, maar de laatste strofe dreunt na, daarom goed sabine: zijn wat proefballontjes die ik plaats
dank voor je Fb. - RolandBergeys
het heeft wel wat, ja, maar geweldig vind ik het ook niet sabine: dankie - aquaangel
ik was hier ook, en wat kan ik nog zeggen
eh, goed
xx sabine: dankie - eisenik
ik sluit aan bij bergeys sabine: d? mooi - bragt
het is net alsof de angst nog wezenlijk aanwezig is, waardoor het gedicht krampachtig stokt. sabine: misschien is dat ook wel het geval
|