naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Doolhoffelijkheid

door Innerchild

In stiltes die niet hoorbaar zijn
zelfs niet in de luwte van mijn hart
daar woedt een oorlog en heerst onmacht
om zoveel onbegrip en pijn
hoe graag zou ik je willen zeggen
de woorden spelend in mijn mond
duizend keer gewikt, gewogen
maar telkens weer te zwaar


Je zou dat hart eens moeten voelen
bij iedere klop een stem die stikt
en slikken doe ik, ieder beeld
terug naar oorsprong of verder weg
de angst die heerst bestaat niet eens
doch knaagt mijn dag weer stuk
al warmt een arm mij slapend
de nacht is meestal onder nul


Ik kan niet zeggen wat ik voel
omdat mijn hoofd weer tolt
dus tracht en zoek ik tot ik vind
loop tegen muren op
het huis waarin ik al zo lang woon
zet deuren op een kier
ik volg mijn voeten stap voor stap
en ga mijn eigen weg

feedback van andere lezers

• kapiteinsebbos
  mooi!
  
  x
  Innerchild: Dank je, Kaptitein !
  
  x
• anne
  Vol gevoel! Ga maar je eigen weg.
  Innerchild: Doei ik ...
• abjento
  Klinkt weer heel erg therapeutisch. De tollende hoofden hebben we nu wel al gehad. Toch een paar rake observaties die het gedicht weer goed maken. bv. 'de angst die heerst bestaat niet eens' is zowat de kern van po?zie. Dus op de valreep: bravo!
  Met Liefde,
  Innerchild: Die 'bravo' uit jouw mond voelt als een hele eer ! ;-)
• aquaangel
  ik volg abjento al ben ik best een clich? liefhebster en tol ik zelf ook wat af,.
  
  nog een bravo dan :)) xx
  Innerchild: Tof ! 'k Zit al aan twee dan ... :-)
• SabineLuypaert
  (smile) je eigen weg (smile) kijk daar wordt ik nu goedgevoelig van zie
  Innerchild: Smile terug ... :-)
• muis
  Eigen weg gaan, het beste wat je kan doen.
  groetjes
  Innerchild: Ik volg mijn eigen voetjes ...
• Theo_Roosen
  I did it my way !!!! Theo.
  Innerchild: Thanks !
• Lucky
  mooi.
  Innerchild: Thanks !