< terug
Besneeuwd stof
Stof besneeuwt dit uur
van argument tot alles
in woede verdwijnt.
Licht blijft, en donker.
Als een ster nu schijnt,
zijn licht weerkaatst op
een satelliet en twee, nee
driemaal sterker terug-
gekatapulteerd wordt.
Zal die ster dan branden?
Als de engelen falen,
toekomstige kinderen
weggeblazen worden in
een wind vannacht.
Hoor je hem al sissen?
Een schaduw zwermt waar
een lampekap probeert om
grotere machten te verslaan.
Zwart en wit tollen langs de
grenzen van tegemoetkomingen.
Tegen het leven leunt, de volheid
van het bestaan, en jij, ja jij, zal
jij mij doen branden als het mag,
mijn vuur doven als het moet.
Mij ondersneeuwen als je wil.
feedback van andere lezers- freke
lang geleden dat ik hier nog eens kwam lezen ;-)
een gedicht waar ik maar geen vat op krijg, maar dat zal wel bij mij te zoeken zijn
een krachtig gedicht, met een prima ritme en een misterische inhoud waarvan ik genoten heb
ggreetzz, fr?ke stormvonk: Dank je
groet - louisaatje
ik heb gemengde gevoelens bij dit gedicht: er zitten best mooie stukken in, vooral waar je wat emotioneler uit de hoek komt (zie bvb slotregels vanaf 'tegen...Van het begin vind ik dat je de emoties te zwaar in rationele beelden giet. Suggestie: stof besneeuwt???? (als stof het onderwerp is en besneeuwt de persoonsvorm tenminste ) stormvonk: Zal er eens over denken, bedankt grtz - Lucky
ik raak hier een beetje ondergesneeuwd stormvonk: Waar zijn die st.Bernards toch als je ze nodig hebt - SabineLuypaert
oeoeoe een specialleke qua sfeer stormvonk: verhip!
|