naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

irisdame

door Vlinderman

nog steeds verborgen
achter de thans woekerende iris
aanschouwt zij de rimpelstroken
rond haar geloken ogen
in het spiegelglas van haar serviceflat

de handschoen over haar knoken
tegen 't jichtig reumavuur
herinnert haar het verloren uur
dat zij nog het mes hanteerde
voor het avondeten
vlak voor hij thuis zou komen

de straten stromen stilaan vol
onbekenden allen onderweg
zich niet bewust van 't mensendrama
achter die stijlloos blinkende gevel
waar het leven stilaan minder
hunkert na de laatste dag

feedback van andere lezers

• SabineLuypaert
  (smile) een echte vlinderman deze
  Vlinderman: Nee, het is een Dame!
• Lucky
  mooi en beangstigend
  
  welk vlees zal ze aansnijden ...
  Vlinderman: Als ik mee mag aanschuiven, hoop ik op een streepje paardenvlees...
• louisaatje
  de tweede strofe is beangstigend magnifiek: herinnert haar het verloren uur....
  Vlinderman: Magnifiek, dat is een woord dat deze dichter gaarne hoort, Louisaatje!