< terug
Wegebben
En zo zal ik stilaan verdwijnen
En troebel worden in jouw gedachten
Ik zal je loslaten, voorgoed
Elk zijn eigen weg
Ook een beetje getekend door elkaar
Het lijkt op een echo
Het voelt als opgaan in de mist
In gedachten voel ik nog je ranke handen
Mijn verdoofde ziel reageert niet meer op jou
feedback van andere lezers- bellehelene
een beetje te dramatisch voor mij maar het begin kan me wel aanzetten tot uitlezen.
x roggemanj: Toch bedankt voor je reactie Helene - libo
ja het loslaten is niet makkelijk het maakt plaats voor vernieuwing
liefs roggemanj: Bedankt voor je fijne reactie. Groetjes, Johan - eisenik
beetje veel redundantie (en en ook ene beetje elk zijn eigen ...) en evidentie (troebel worden ... in gedachten / getekend ... door elkaar / in gedachten voel ik nog...)
alsnog mooi gedicht roggemanj: ... - Lucky
voor mij gewoon mooi en rakend roggemanj: Thx Lucky :-) - muis
Op dit moment een erg rakend gedicht voor mij, aangrijpend.
groetjes roggemanj: Ik wist gewoon dat ik dit moest schrijven :-)) Groetjes - SabineLuypaert
het moedeloze, d ekracht die wegebt van onmacht, druipt door mijn scherm roggemanj: :-) thx Sabinneke ( hihi ) - yrsa
Treffend verwoord! roggemanj: Bedankt voor je reactie Yrsa. Groetjes, Johan - bragt
Rake beschrijving van een vertroebelende relatie als een wegebbende echo. roggemanj: ikzelf kon het niet mooier verwoorden :-) Bedankt voor je reactie - Monalisa
Herkenbaar mooi!
Groetjes roggemanj: Hey :-) Thanks voor je reactie
|