naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Tranen

door mars132

Ze slaat haar ogen neer
Maar kan de woede niet verbergen
Ze twijfelt, wanhoopt, is zo kwaad
Op de vrouw en de man
Die haar hand vast houden
Haar hartje lijkt te breken
Niemand die haar troosten kan.

Een traan valt op haar wang
Haar schouders zijn gebogen
Ene hand in die van mams
Andere in die van paps.

Haar blik op de grond gericht
Ze durft niets meer te zeggen
Want dat doet papa zeer
Maar kan niet blijven zwijgen
Want dan stelt ze mam teleur
En wat ze zelf zou willen
Telt al lang niet meer.

Ik wil haar in mijn armen nemen
Omdat ik weet wat ze bedoelt
Het meisje, dat ben ik zelf
Ik heb me jaren zo gevoeld.

Ooit was zij
De bekroning van een liefde
Nu nog slechts
Het bewijs van vergeefse hoop.