naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Tentativa

door verilan

regen fluistert haar handen
langs de randen van zijn rug
hoofd in brokkelende rijm
gebogen over leegte
en een lief dat niemand ziet

de plooien van fris winters land
verdampen bossen weemoed

frêle vliezen rond een blad
vorst verkruimelt, kou verstuift
traag rekt zijn nek de hemel uit
haar lach zweeft langs, zalft zijn zicht
met verlichte vleugels dicht

veranderde gedachten
assen van hun geluk

in aangename eenvoud
buigt hij zijn verlangen weer
geniet stilaan van zijn rust
van het kraken van de dag
van de zon op smeltend ijs