|
< terug
Verhuizen
Hoe zou het voelen schilfer
na schilfer te worden afgelegd,
te splijten in haar en huid?
Ik wou verhuizen, omdat het moest.
Zoiets als het huis van de konijnen
dat barst uit zijn voegen van teveel.
Elk vezeltje mij vocht om mij.
Ik wilde vrij van ingesleten vuil,
de sporen van morgen achterna.
Of was ik een versleten draad,
binnenruim van een vastgelopen schip,
misschien wel het puin in mijn broekzak?
Huid maakte zich weer op, ik huwde haar.
Nu sta ik iedere morgen de ring af,
met schilfers hebben en houden,
te ruw voor het ei, te bont voor een kip.
feedback van andere lezers- louisaatje
mooie, zij het ietwat stuurloze beeldspraak, wat je dan weer goed maakt door de inhoudelijke wending
kadee: Dank je louiseatje, er kan nog wat verbeterd worden, ook al vind ik dit al mooi, ondertussen staat er al een andere versie op pc.
Mooi en dank je - aquaangel
heel mooi
kadee: mooi om van mijn gedicht te komen genieten, dank je - Francesco
Wel, Kadee dit noem ik een schitterend gedicht en ik ga dan ook voluit voor "uitstekend". Aan de twijfel, die je zeer bondig neerzet
kan weinig worden toegevoegd.
Hartelijk, Frank
kadee: Dat is uitstekend verwoord Fransesco, het ging om de constante twijfeling, vroeger en zelfs nu nog.
En een hele grote dank voor je 'uitstekende' score :-)
groetjes - stormvonk
idd nogal ont-hecht gedicht, de stuurloosheid duid wat op het achterliggende gevoel
groet Storm
kadee: Dank je stormvonk, ik ben na het plaatsen al meteen nog gaan ploeteren aan het gedicht. Het lijkt inderdaad wat rommelig ondanks ik de 'rommeligheid aan twijfels' wou weergeven.
dank je - anne
Ik vind dat beeld van die schilfers echt super gevonden en hoe je je huid als een schildpad... aflegt en vernieuwt. Een nieuw begin met de hoop op beter en dan de twijfel. Heel menselijk en in aparte stijl gezet.
kadee: Dat heb je goed bekeken anne met die schilfers. Het niet durven doorzetten en die steeds wederkerende twijfels, ik denk dat ik niet de enige op aarde ben die met niet durven en twijfelen en hopen geconfronteerd wordt.
Zeer hartelijk bedankt voor te komen 'lezen' - SabineLuypaert
vind hem prachtig origineel en gut (smile) ik las het steengraag tot de laatste schilfer
kadee: Hartelijk dank SabineL., met al mijn schilfers hebben en houden....
ik vind het gedicht ook erg origineel, niet dat geklaag en gezever over niet durven en huid, oud vuil willen afschudden..... de lezer moet het maar uit de heel duidelijke woorden vinden hé.
Mooi, dat het je kon boeien - lucky
het leven is ook 'rommelig'
kadee: ben ik blij dat ik niet de einge ben :-)
thx
|
