< terug
Ten onder
mijn dood karkas
rust mijlen diep
waar het voorgoed
vergaan, insliep
tijdloosheid spon
zijn kluwig garen
streelde mijn lichaam
tot bedaren
hoog boven mij
woedt nog de storm
waartegen ik
nooit meer optorn
eeuwig heugt mij
die agonie
en doemt eind'loos
de lethargie
http://www.gedichtegedachten.be/ten%20onder.htm
feedback van andere lezers- Victoria
goed ritme behalve vierde zin v eerste strofe (klemtoon zou op sliep moeten liggen, maar dat kan niet bij insliep) en derde zin v derde strofe (daar kom je een lettergreep te kort)
ik ga mij eens permitteren kritisch te zijn vanochtend :-) kan je wel tegen h Aramis: zonder kritiek gaan we niet vooruit hŽ ;) Dank voor je fb - Francesco
Aramis anders.In een strak rijmritme geef je hier vergankelijkheid weer. Dit doe je op een zeer milde, gelaten en melancholische wijze.Het gevecht met zin en zinloosheid van het leven lijkt gestreden.Lethargisch duw je alles voor je uit. Vroeg of laat zal iedereen met zijn agonie worden geconfronteerd en dit wel helemaal alleen.Onverminderd de terechte opmerking van Victoria in de eerste strofe is dit is een zeer mooi gedicht dat enkele mespuntjes weemoed nalaat. Ik heb dit zeer graag gelezen, Aramis. Een dank hiervoor
Hartelijk, Frank
Aramis: Dit is een prachtige recensie, Francesco die de ondertoon van mijn gedicht perfect beschrijft. Dank hiervoor ! - lucky
graag gelezen
Aramis: oneindige rust op de zeebodem. Wat kan een mens meer willen ? - teevee
Gelukkig maar beeldspraak! Aramis: behalve voor de nooit teruggevonden schipbreukelingen :( - vladimier
Ik sluit mij graag bij Lucky aan ; graag gelezen. Aramis: dankuwel Vlad - lin
Een zeemansgraf, brrr
Goed gedicht Aramis, lieve groet, lin Aramis: dankjewel lin ;) - SabineLuypaert
heel indringende inhoud, graag genoten Aramis: da... blub...danku..blub .. oewwel..blub
|