|
< terug
Thuis best
Ik hoor een vogel zingen,
ergens in een boom.
De treurwilg wil niet gewoon
het doodgewone lied.
De vogel slijpt zijn strijkstok,
snaren nog in aders verborgen en
regen zit hem in de vleugels,
telkens hij kiest deze boom
voor zijn lied.
En toch elk jaargetijde zon of prachtig
dauw, zelfs in een stil wit kleedje,
bestrijkt vogel elke tak,
laag en hoog.
Treurwilg groeit z'n eigen
verhaal en vogel nestelt een ei.
Met de jaren zijn ze van
elkaar gaan houden.
feedback van andere lezers- muis
telkens hij kiest deze boom => misschien beter als: telkens kiest hij... ?
Een mooi gedicht, met een sluitend einde. Ook de treurwilg die je beschrijft. Treurig contra een melodieus liedje.
Mooi dit.
Groetjes
kadee: Dank je muis voor het voorstel met telkens kiest hij...., eigenlijk wilde ik weergeven dat vogel, telkens hij deze boom kiest de regen nog in de vleugels zit en dit niet heeft in andere bomen. Misschien moet ik het gedicht eens omgooien. - anne
Een beetje rommelig maar toch goed geobserveerd.
kadee: Misschien wel, het is volledige beeldspraak voor iemand die bij iemand hoort en zijn draai niet vindt. Er schort wat en beiden weten ze niet zo goed wat. Ieder van elk heeft een eigen idee, eigen verhaal, voelt de relatie wel goed maar de verwachtingen, vizie liggen een beetje anders...... en toch, toch hebben ze geleerd dat met elkaar leven ook op die manier lukt.
Toch hartelijk bedankt voor je eerlijke mening.
groet - Rachel
Het is zoals Anne schrijft.
Rachel
kadee: Dank je voor je mening Rachel.
Misschien moet ik het toch nog beter uitwerken. - SabineLuypaert
en toch hou ik van deze impressiebeelden
kadee: Hey SabineL.
Mooi dat je van het beeld houdt.
Persoonlijk vind ik dat het strofe van dauw en in wit kleedje een terugval in het gedicht is. Dit kan nog sterker, heb je misschien een ideetje?
groetjes
kadee - lucky
dan is het rommelig mooi
kadee: mooi en lief van je
groeten
kadee
|
