naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

de rode tijding

door stormvonk

Er zijn twee
zijden aan jouw zijn,
binnenin een ontelbaar
aantal gezichten, eeuwig

zijn onze verhalen
zonder verandering
geschreven en
herschreven

wachtend op een grote
zondvloed steekt de tijd
ons einde langzaam aan,

de ronde zachtheid
je silhouette die uit mijn
herinnering vervliegt

feedback van andere lezers

• SabineLuypaert
  aan jouW zijn?
  heel indringende inhiud, graag gesmaakt
  stormvonk: Dank je voor de correctie,
  
  groet
• ivo
  een zeer indringende gedachte die zindert in de ogen van wie leest ...
  krachtig mooi geschreven
  stormvonk: Dank je, mijn vrouw zei juist dat ik niets licht kan schrijven en nu moet ik dringend gaan bewijzen dat ik dat wel kan....getting in touch with my inner Sonneveld
• abjento
  zat daarnet nog te denken hoe contouren vervagen, gezichten wazig wortden
  stormvonk: Ouder worden h?
  
  groet
• aquaangel
  herinneringen moet je vasthouden niet laten wegvliegen!
  mooi
  stormvonk: Het heeft wel iets hoor, het zachter worden met de tijd
  
  groet
• thiefenthal
  Je silhouet dat uit mijn herinnering vervliegt (sorry dat ik zo lastig moet binnenvallen in dit overigens uitstekende gedicht) Tijd heelt alle wonden en maakt scherpe kanten tot ronden. Ik ben dan weer tegendraads: door het afgeronde geheel zie ik af en toe nog die voormalige scherpe kanten opflakkeren...
  stormvonk: Ik ben dus niet alleen
• lucky
  zonder meer mooi
  stormvonk: Dank je Lucky,
  groet
• anne
  Heel mooi hoe je alles tracht vast te houden wat was en toch vaststelt dat het verwatert, ook al wil je het niet.
  stormvonk: Ja, en ik ben dan toch nog jong(hoewel mijn dochter vindt van niet)
  
  groet