|
< terug
alles is al één
haar warme zachte hand in mijn hand
haar hoofd rustend op mijn schouder
samen volgroeid in liefde
op de rand van leven gestrand.
moe-gestreden om er bij te zijn
dichter dan dicht bij mij te zijn,
liet zij haar lichaam in schoonheid
aan volmaakt verleden zonder pijn.
blind liep ik in tranen,
zij voor altijd en nooit meer weer.
voortaan zie ik met haar luisterende ogen
voel ik traag met haar aandachtige handen,
hoor niets, de klank is verdwenen,
alleen beelden, heel nauwkeurig, zijn gebleven.
onlosmakelijk is zij nu verweven
met kleurrijke draden loopt zij door
over de eeuwigheid in mij
want er is geen einde op het einde,
alles is al één.
liefste zeg me dan
waarom is het dat ik ween?
feedback van andere lezers- ivo
een voldragen liefde die in de volwassenheid van haar bestaan haar eigen noodlot ziet naderen ... mooi evenwichtig en zeer mooi neergeschreven - het is een verhaal dat een hele roman kan omvatten - de treurige beelden ondersteunen het (h)erkende gevoel.
tine: hard labeur op alle fronten
dit schrijven raakt wat ik bedoelde, voelde
een liefde-leven, een roman uit vele delen... - J_Tucher
In vergelijking met mijn gehakketak leest dit als een schitterend verhalend gedicht.
Daarom vind ik hem zo mooi. Het is anders dan ik zelf ben.
Ook inhoudelijk staat dit gedicht.
Zeer mooi.
tine: een ode
kon niet mooi genoeg zijn - SabineLuypaert
kippenvel hier , vooral deze zin is daar oorzaak van --> op de rand van leven gestrand
tine: zo komt de dood... - louisaatje
heel erg ontroerend ?n herkenbaar - lucky
het ontroerd ... voelt verhalend - erinneke
mooi
tine: dank
|
