< terug
Wrakhout
Tenen zijn genesteld
in eentonigheid
strand na strand.
Het eeuwig ruisen van de zee
bevestigd het vuil
onder mijn teennagels.
Een plotse spanning hoopt zich op
in mijn bloeddoorlopen lichaam,
een stem sust door de golven heen,
daar ver, een schaduw,
een zwarte dode vlek
op mijn al zo dode strand
gespiegeld op witte ogen.
voeten snellen
over rollende rondingen
eentonigheid en dood voorbij.
Ik stort me op mijn knieën
en schrik om mijn blinde illusie.
Een vochtige blok wrakhout doorboort
alles wat ik had gevormd.
Ook mijn voeten worden
door schrijnend natte waarheid weggespoeld.
feedback van andere lezers- Neeltje
Eenzaamheid, verlangen en teleurstelling is wat ik voel bij het lezen van jouw gedicht bellehelene. Wel graag gelezen.
Groet van Neeltje. bellehelene: bedankt
xxxxxxxx - ivo
wat een beeld en wat een gevoel breng je hier naar voor ...
de eenzaamheid spreekt inderdaad ... bellehelene: Bedankt
xxxxxxx - SabineLuypaert
schrijnend natte warrheid :o slik wat een donker beeld zet je met jouw wrakhoutje neer zeg bellehelene: ja h? mijn wrakhoutje
bedankt
xxxxxxxxxxxx - figment
Zalig! bellehelene: :)
bedankt
xxxxxxxx - vladimier
Prachtig.
(bevestigt) bellehelene: Heel er bedankt
xxxxxxxxx - lucky
je voelt de eenzaamheid zoals het wrakhout aanspoelt op een verlaten strand bellehelene: bedankt
xxxxxxxx - fallendreamz
Zucht.
Verdomme.
Ik haat je.
Zie je snel
x bellehelene: haha
zie me snel ???
you wish
lol
bedankt
xxxxxxxxxx
|