|
< terug
De laatste twijfels
doelloos om mijn anker slapend
op een welving van getijden
lig ik hier stil apegapend
voor de rede van de twijfel
overzees ben ik gekomen
nachtenlang vol hunkering
zwalpend op jouw havenstromen
wachtende op bunkering
nu ik duizend zeeën kliefde
en op laatste twijfels stuit
hoop ik dat je mij in liefde
in jouw warme armen sluit
feedback van andere lezers- copi
Heel sterke beelden. De laatste twee zinnen vind ik een beetje van een anticlimax! Gr, copi
Aramis: het geheel is nochtans een logisch verhaal .... de twijfel die je op het allerlaatste moment bekruipt na maanden verlangen .. - kristalvlinder
een prachtig gedicht met een mooi warm en liefdevol einde, graag gelezen, liefs van mij.
Aramis: dankjewel, Kristalleke ;) - Francesco
Wat Lymericks betreft ben je een grootmeester in de orde van de Franse Lelie. Rijmgedichten echter liggen me minder. Het doet wat archa?sch aan. Niettemin stop je de verzen hier in dit gedicht niet in een dwangbuis om het verhaaltje te doen kloppen. Alles leest soepel en vlot. Dit gedicht is door zijn lange eindklanken en zoals in strofe drie afgewisseld met ??n lettergreep woorden mooi in cadans. Het is een gedicht dat hierdoor uitnodigd tot voordragen. "Doelloos om mijn anker, Welving van getijden" zijn mooie beelden en openen in de eerste strofe de sterke melancholische ondertoon die je verder ontwikkelt om in de laatste strofe suiker-zoet te eindigen. Een "Uitstekend" voor je kunnen.
Hartelijk, Frank De Vos
Aramis: blij dat je mijn evenwicht weet te waarderen ! ;) - abjento
in tegenstelling tot Francesco had ik net wel een beetje een 'rijmdwangbuisgevoel', maar ik moet toegeven dat hij het verdomd goed kan uitleggen. Voor mij een goed dus.
Aramis: je gaat op den duur nog po?tisch worden :p - feniks
Knap.
Vreemd hoe dit een bijna logisch vervolg is op mijn gedicht 'Land van melk en honing'
Oh,
breng jij me van de kaart,
laat me reizen zonder rusten.
Doe me varen
langs je kusten
laat me dwalen overal.
Breng me over berg en dal
van je groot en donker land.
Ik zal alle zeilen hijsen
wijl rondom de meeuwen krijsen;
klimmen, hoog tot in het want.
Ik tem golven,
trotseer wind,
Ik laat alles, vrouw en kind,
voor je achter aan de kade.
Toon genade,
lokkend land van overvloed.
Doe jezelf dan overdadig
aan mijn schrale lijf tegoed.
Aramis: schepen en de zee als metafoor voor avontuurlijke levens, gemis en hunkering naar liefde zijn klassiekers, waar jij en ik ook leerlingen van zijn..... vandaar ... - ivo
zeer mooi ... gewoon af ..
Aramis: nu nog behouden aanmeren ... - Wladimir
Wat een beelden: om mijn anker slapend, apegapend, havenstormen en vooral 'wachtend op een bunkering'. Geweldig!
Aramis: ik schreef het dan ook op een bankje met zicht op de schepen ... - vladimier
Mooi in z'n eenvoudig taalgebruik, goeie sfeerschepping ook.
Aramis: dankuwel vlad - kay (mentor)
Mooi beeldvormend en sfeerbepalend
hoewel de rijm in de 2e en 4e regel wat hapert
doet het niets af aan het vakwerk
groet Kay
Aramis: jouw fb doet me veel plezier ! - dannycant
Beeldend mooi....verlangend....
Heel graag komen lezen...
groeten
Aramis: dankuwel danny - Joop_Eters
Een goeie, m?t violen!
Joe Streep
Aramis: een 'streep'je muziek mag er inderdaad bij ;) - lucky
'sterk spul'
fishermen
groetjes leon
Aramis: als ik maar voorbij de havendouane geraak ;)
|
