< terug
In schijnvertoning
Schemering duistert
een loodzware hemel
wanneer de storm welt
sjofel en vaal vechten bomen
in een bedrieglijk schaduwspel
een schijnduel
laten zich meeheulen,
draaien met de wind mee
in een schijnbaar afbeulen
bedreven bewegen
laat hen overleven
feedback van andere lezers- anne
De kra martine: dank je anne - J_Tucher
Gewoon met plezier gelezen en dat is soms meer dan voldoende. martine: blij met jouw reactie Tucher - abjento
heb het wat moeilijk met schemering duistert en storm welt, harde eindklanken in vgl met de rest van het gedicht, klinkt ook wat geforceerd en in geval van schemering een beetje overbodig zelfs(het spreekt toch vanzelf dat het schemer duistert?)
Misschien eens gewoon proberen zonder die eerste strofe? martine: efkes over nadenken abjento
dank je voor jouw reactie - ivo
idd het meebewegen van de bomen zorgt dat ze niet knappen ..
de bomen weten dat na elke donkere storm er een zonnige dag komt .. ;)
een mooi beeld laat je ons hier zien, mooi mooi martine: dank je ivo - Francesco
Ja, Martine dit is met lofgezwaai een uitstekend waard.De eerste strofe is ongemeen prachtig. Vooral hoe je een zelfstandig naamwoord -duister- tot een werkwoord omtovert. Strofe twee ondersteunt door sjofel en vaal heel mooi deze " In schijnvertoning". In de derde strofe voelt meeheulen en afbeulen wat dwangmatig aan om het rijmschema te doen kloppen.
Ik las dit graag
Hartelijk, Frank De Vos martine: dank je Francesco - lief
prachtig, tine,
liefs martine: kus lief
tine
|