|
< terug
bijzondere jeugd
dag kind, het spijt me
dat jij mijn bron
mijn inkomsten bent
dag na dag onder dak
bij een stelletje vreemden
die het nochtans goed menen
het spijt me voor je kameraadjes
die ineens op afspraak
niet langer zomaar kunnen komen
dat je toelating moet
voor een knuffel van je vader
en ook die nieuwe school
al is het dan maar tijdelijk
het spijt me echter het meest
dat ik je nummeren moest
al is dat laatste dan
om je te kunnen helpen
ook al ken je me niet
zo één van die velen
feedback van andere lezers- ivo
ik snap de context niet maar ik begrijp wel de emotie waar je het hier over hebt ... knap geschreven .. - dannycant
Oei, hier haal ik veel uit... verweesd blijf ik achter..
Heel mooi, fragiel dicht
groeten - louisaatje
zie ivo, maar het klinkt sowieso erg aangrijpend, ik zie die kinderen in Tsjaad voor mij, nu - libo
het is iets gevoelig mooi
liefs libo - anne
Zonder woorden een gedicht dat heel diep raakt, en er zijn veel zo'n situaties waarin kinderen plots ontrukt worden uit hun familiale omgeving door omstandigheden die niet altijd zomaar te voorspellen zijn. En dan begint voor hen de struggle for life, wachten hoe ze zichzelf kunnen wapenen. Je hebt dit recht voor de raap geschreven, recht door mijn hart, heel ontroerend. - lucky
het heeft een 'overdreven' spijt gehalte waarmee het de essentie verliest ... das jammer want je kan zoveel beter vlindertje
groetjes L?on
|
