< terug
Wedergeboorte
Golven verdriet sleuren
mijn dromen mee.
Ik probeer weg te varen uit
de Kaap Der Stormen
maar de piratenschepen
omsingelen mij.
Ik werp me in zee,
geef me over.
De enige sleutel
tot wedergeboorte
is de terugkeer
naar de bron.
feedback van andere lezers- dichtduvel
Ik ga nog meer van je lezen. Om het met E. Wally te zeggen : ggggewweldiggg! ;-)) fallendreamz: tahaha
dankje
x - louisaatje
vind dit een gedichtje met potentie, maar de laatste strofe vind ik uit de toon vallen= ontgoochelend zoals het hier staat, zeker niet po?tisch. Soort van conclusie fallendreamz: ja, je hebt waarschijnlijk gelijk - kristalvlinder
mooi hoor heel mooi, pracht gedicht, graag gelezen, liefs fallendreamz: dankje
x - ivo
ook hier volg louisaatje helemaal
verdrink maar niet in eigen verdriet ... want dat kan hopeloos diep zijn, terwijl het achteraf gezien niet meer dan een diep bord met water was ... fallendreamz: het gaat over een emotie die voorbij is;)
Of toch bijna
en het lijkt nog steeds zo diep als de zee:p - vladimier
Schrijftechnisch niet slecht, inhoudelijk mogen er wat meer persoonlijke elementen in verwoven worden. fallendreamz: hmmmz
x - dovan
een surfplank kan soms helpen
of een duikfles en toebehoren
die sleutel en bron zitten in jezelf
grtn en knap gedaan fallendreamz: dankje
x - lief
als het knappe piraten zijn, Fien,
liefs fallendreamz: nou dan word ik graag omsingeld:)
x - Neeltje
Heel beeldend. Maurice geeft een mooier einde aan.
Groetjes van Neeltje fallendreamz: nja soms weet een ander het beter
x - lucky
Pirates of the Caribbean :
At Fallenend
groetjes
Snuif en Snuitje fallendreamz: haha
ja
fallenend:)
x
|