< terug
Reisgezellen
De oude hond en ik
sjokken naast de trage stroom
het ritme van poten en benen
bepaald door ouderdom en pijn
vijftig stapjes, even rust
honderd zuchtjes, even stilstaan.
De blauwe lucht drijft langs
in een groene sliertenstroom
het ritme van golven en deinen
bepaald door onderstroom en wind
vijftig takjes, even niets
honderd sprietjes, dan schoon water.
De oude hond en ik
reizen ver de tocht is kort
het ritme van dromen en denken
bepaald door kabbeling en beek
honderd droompjes, dan een zucht
vijftig plaatjes in mijn hoofd.
De blauwe lucht reist verder
op de groene spiegeling
het einddoel onbekend, wij reizen mee
de oude hond en ik
herinneringen bepalen het ritme
vijftig zorgjes, toen wat dansen
honderd lachjes, even leven.
feedback van andere lezers- ivo
wat een beeld - wat een emotie .... mooi .. alsof het oude mensje nog vuur in de sloffen heeft, maar feitelijk enkel nog achter haar hondje sjokt .. en waarbij het leven aan voorbijgaat
puk: Precies wat ik bedoelde. - Innerchild
Bekoorlijk !
Ik heb genoten van dit schrijven ... en de herhaling vind ik hier echt prachtig ! puk: Dank je. - annedanvoie
heel mooi beeld,
hier neergezet,
groet,
@nne puk: Dank je. - kristalvlinder
mooi hoor, heel mooi deze ik heb genoten en het nogmaals gelezen, ja mooi. liefs puk: Dank je. - louisaatje
heel lieflijk! puk: Dank je. - lucky
graag meegeleefd
groetjes Leon puk: Dank je
|