naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

waanzin

door bellehelene

Gedraaide gezichten
volgen me over het brugje
ik kan niet onsnappen,
lichamen worstelen voor me,
ik doorboor ze als wolken en loop door

al die wazige figuren
sleep ik met me mee
en niemand ziet ze
niemand ziet het bloed
al die scherpe kreten

ze zien enkel mijn gebogen rug
mijn verstopte armen
mijn doorborende ogen
mijn onoverwinnelijke woorden
ze zien niet het gebroken hoofd
dat naast me over de grond klettert.

feedback van andere lezers

• dichtduvel
  O, zo'n taalfout op 't eind, maar anders ferm gedicht. Schrijft je zus niet meer? Grtz, Jef
  bellehelene: Duivelstrikje is mijn zus niet, dat is een meisje die vroeger in mijn klas zat, ik weet niet wat ze doet.
  
  bedankt
  xxxxxx
• lief
  prachtig geschreven, helene
  liefs
  bellehelene: bedankt
  xxxxxxxxxx
• Oscar_Childe
  aardig gedichtje
  
  groetjes,
  jens
  
  bellehelene: dank je
  xxxx
• RolandBergeys
  klettert, niet d
  
  zegt me weinig
  bellehelene: ja grove fout, 'k weet het.
  
  xxxx
• kristalvlinder
  ja dat is zeker waanzin, t zegt wat, mooi.
  bellehelene: h?h?
  bedankt
  xxxxx
• ivo
  of hoe de mens zijn eigen last draagt zonder dat een ander dit ziet ...
  het eigenbeeld van de mens kan soms een zware last zijn en voelend wat er feitelijk niet is ..
  bellehelene: je het is een mengeling tussen, je eigen last dragen, en het niet willen tonen, wat je heel de tijd heen en weer slingert, en misschien naar waanzin neigt.
  
  bedankt
  xxxxx