|
< terug
kusgekerft
Het kan niet zijn
dat het het passeren van de tijd
is die zijn witte schaduw werpt
drijvend buiten onze kustlijn
Ik ril, samen met de vallende avond
als ik van het brokkelende pad stap,
en een vogel naar mij fluit
Dicht bij het water ben ik levend,
ooit thuisgekomen
Ja, hier en hier leefde ik
daar is mijn naam,
jong gekerfd in een oude boom
en nu slapend onder een
sterrenloze hemel
Het is best om nu stil te zijn,
maar
daar vliegt de vogel die me floot
Wie is hij? Een sijsje van in
de heide, ook verdwaald
en als hij dat wil, kan hij dan
ook de witte schaduw zijn,
als een meisje
juist buiten de oevers
van haar rijk
Dank je wel aan R.Tagore voor de inspiratie
feedback van andere lezers- ivo
mooi mooi mooi
stormvonk: Thx - Billie
Ik vind dit een heel mooi gedicht maar hou niet zo van de strofe "Wie is hij? ....de witte schaduw zijn" : breekt voor mij de sfeer - en het ligt naar mijn gevoel meer aan de verwoording dan aan de gedachte....
stormvonk: Heb lang gesleuteld en dit is het geworden, het geeft het gevoel weer dat ik wil, de gedachte - aquaangel
een kerfgedicht xxx
stormvonk: hakken - Hoeselaar
Twee maal "het" achterelkaar lijkt me niet goed leesbaar
Wilhelm
stormvonk: Idd maar ik vind geen andere woorden, het moet "het het" zijn of h??l het gedicht klopt niet, bedankt voor de fb en beste wensen van casa Storm - lucky
ik volg hoeselaar wat dat het betreft
de 2e strofe is mooi als ook de 1e zin van de 3estrofe
groetjes
stormvonk: Okidokeli
|
