naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

skeletterig

door stormvonk

Het skelethoofd, grim en vrank
vermengt zich zo, dat hij, tegen
het oor gedrukt met haar versmelt.

Hij omarmt de muur
geeft pleisterwerk leven

Zo staren wij
samen
naar de
mogelijkheid van

leven
voor ons,

Een vage schaduw
van iets dat
ooit

op aarde liep

Ze draait zich om, verbaasd,
haar ogen verglaasd door het wonder
van wat ze geworden is en van al

wat zij nog meer zou kunnen zijn.

feedback van andere lezers

• SabineLuypaert
  doet me enerzijds aan een horrorfilmpke denken en anderzijds aan anorexia patientjes richting opro ana,
• erinneke
  het gebruik van de witregels vind ik niet altijd even geslaagd in dit gedicht, verder kan het mijn interesse wel wekken
• Victoria
  Ze draait zich om, verbaasd,
  haar ogen verglaasd door het wonder
  van wat ze geworden is en van al
  wat zij nog meer zou kunnen zijn.
  
  Mooi!
  
  
  
• ivo
  ik heb al veel beter van je gelezen storm...
• Hoeselaar
  Po?zie mag vaag zijn maar toch een rode draad hebben die het geheel bijeen houdt
  
  Groetje Wilhelm
• eric
  Mooie laatste strofe, maar ik liep ergens verloren.
  Intrigerende titel...
  Graag gelezen!
• Innerchild
  Alsof haar eigen schaduw haar angst inboezemd ...
  ik zie hier ook een beeld van een anorexia pati?nt.
  
  Ik hou wel van deze stijl ... laat mij maar zoeken naar de boodschap.
  
• lucky
  ik blijf nog even zoeken
  
  
  groetjes L?on