Volg ons op facebook
|
< terug
Terugkerende passie
Mijn passie voor dichten,
dat ooit mijn hart kon verlichten,
dat me deed hunkeren naar meer,
mijn realiteit kon doen verdwijnen,
mij omhullend in dromen, fantasieën
verhalen van weleer.
Mijn muze verloren,
stilte gezworen,
het had geen zin,
mijn hart schreeuwde het uit,
doch onze liefde was hopeloos, ontoereikend,
gedoemd van bij het begin.
Het lot wierp me in een andere richting,
het aantal flirts was niet gering,
doch mijn passie bleef zoek,
verdwaald, verdwenen,
uit mijn vingers gevloeid,
verborgen achter een vloek.
Toen kwam jij in mijn leven,
je stond te trillen op je benen,
had dagen niet gegeten,
vertoefde in de vallei der verdriet,
te veel meegemaakt,
ik zou het nooit vergeten.
Het was nieuw voor mij,
al die vreselijke dingen die je zei,
wat er jou overkwam,
je voedde mijn ziel, mijn hart,
met jouw oprecht gevoel,
het maakte me lam.
Sinds die ene avond,
toen ik vertrok bij morgenstond,
een andere kijk op het leven,
ik was herboren,
bloeide open,
als nooit tevoren.
Ik dichtte,
ik schreef,
ik gloeide,
ik dreef...
feedback van andere lezers- ivo
ja een mooi liefdesgedicht - een positive vloed van verlangens dat zich uit in een lifestream .. eradi: Af en toe, beginnen we te schrijven, zonder te weten, wat we effectief schrijven. Dit is er zo eentje van, waar ik op het einde, na w - aquaangel
heel mooi, misschien eindzin verwijderen om bij het drijven..... het spannende lot open te houden? eradi: Jouw suggestie in acht genomen.. en bevallig gevonden :)
Iedereen zit daar inderdaad met een verwachting die wordt gecre?erd... en moet dan op zijn honger blijven zitten :) - lucky
de passie hervonden
groetjes eradi: Dit is eigenlijk een gedichtje dat ik ingestuurd had in 2006... maar ja, niks mee gewonnen h? :p en wou toch het toch op mijn profieltje hebben :)
|