naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

oeverloos

door vlinderman

het protest groeit zienderogen
bij zijn bekaaide wandeling
aan de oevers van de Schelde
waar de boten traag gemeerd
smeken de vrijheid weer te krijgen

opstandig in het hart en
vurig door zijn jonge ziel
schopt hij tegen de wereld
een beetje grijs vandaag
zoals altijd de laatste tijd

hij weet geen blijf met zijn lijf
dat schreeuwt en tiert om rust
hier en voor altijd genoeg van
dit bestaan in melancholie en
uren dwalen door weer en wind

zet hij zich eindelijk neer
om zijn verdriet te koesteren
en de regen spoelt hem vrij
aan boord van zijn dromen
over later en weids water

feedback van andere lezers

• geertje
  " om zijn verdriet te koesteren "
  is het dàt niet wat mensen ervan weerhoudt gelukkig te zijn,
  zich niet oeverloos te voelen ?
  MOOI gedicht.
  geertje
  vlinderman: Misschien wel, Geertje, en als het niet zo is, dan is er toch één iemand die mij erin begrijpt! Bedankt.
• sinneskyn
  Ik lees een heftig verlangen naar rust, verlossing van triestheid. Voel enorme tegenstellingen, een worsteling en in de laatste strofe zet verdriet zich vast en de regen die hem vrij spoelt..... Een bijzonder gedicht Frans, wat me raakt en tegelijk veel vragen oproept... sk Hil
  vlinderman: Wat vooral niet bevrijdt, is zijn onbeantwoord zijn. Zoals steeds. Hij geniet van zijn begrip op afstand, al lijkt het soms 'ridicuul', het is hem 'bloedernst'. Aan u het woord, al geloven wij er niet in. En dat gaat u bewijzen. Een spannende uitzending, woehoe