< terug
Achillushiel
dichters ontdekken hun ziel
vaak in hun achillushiel
Het is de wetenschap
die wat bestaat dicteert
en secreet bewustzijn
los van tijd en plek
niet permitteert
waar men slechts
van het waarneembare
vermag te spreken
Met dien verstande
dat Achillus schattebout
van Hera en Athene
overwinnaar van Agamemnon
slechts aldaar te kwetsen was
waar Paris met haar pijl
hem pijnlijk voor altijd trof
Terwijl wie dichter zegt
slechts kwetsbaarheid voor zich ziet
de gebutste eenzame zonder schild
die het ongehoorde verwoordt
als geroepene daarin nooit verstilt
hetgeen de orde stoort
waarop alle knikkers
hem keihard ranken
wat toch echt verschilt
feedback van andere lezers- ivo
gebutste eenzame ... een mooi beeld dat spreekt ..
voor al de moeite alleen al een uitstekend .. voor het beeld dat soms nog al warrig in mijn geest neerstrijkt en eigenlijk ook omdat al die woorden als holle roepstemmen zoals in een tunnel klinken en plots een beeld vormen van hetgeen je feitelijk zeggen wou suasso: dank je - ja zo lees ik ongeveer ook terug
gr
suasso - _veerle_
een haast litterair oud woordgebruikt dat hier wel m??r aan geeft...
het beeld verwacht om herlezen te worden
'de gebutste eenzame zonder schild'... mooi, maar is de pen nu niet net onze grootste bescherming voor de buitenwereld... (bedacht ik me even zo)
groetjes suasso: Neen veerle de dichter dicht waarheidshalve zoekend naar zijn ongebroken eenheid in een wereld van leugens breuk en verminking die bevreesd is voor de diepte en probeert hem/haar's geluid en stem te vernietigen.
helaas
gr
suasso - lucky
het heeft bij mij gelezen als een 'kwinkslag'
groetjes suasso: merci - ja dat is leuk om te horen
suasso
|