< terug
HOOP
Mijn avondster, zo ver van mij vandaan,
Getrouw heb je me steeds de rust gebracht;
M'n enige hoop, gij licht in donk're nacht,
Bedroefd, verlaten, kijk ik je flikk'ring aan.
Verdriet, wanhoop, heeft ons tesaam gebracht;
Verloren liefde in dronken, nacht'lijken waan.
Vergaan geluk - verdwenen schim der maan.
En toch - er is de nacht - een sterre lacht….
Verlaten dan. Verstoten smart… een traan…
een spook alleen. Zo toon ik de nacht mijn dracht:
een dracht van waan ontdaan; van droom vergaan.
En zo verging mijn kracht, mijn laatste pracht.
Ontmaskerd nu, de stuwing eens mijns bestaan.
Een hart dat wacht. M'n ziel, veracht - verwacht…
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
mij storen die streepjes allerminst (smile) het maakt het beeld nog beklijvender Julien_Maleur: S - aquaangel
veel komma'en streepjes naar mijn zin
en iedere zin starten met hoofdletters zou ik
ook anders doen...
mooi sonnet
xx Julien_Maleur: Dank Aqua
xJM - ivo
de wanhoop die spreekt in een beeld dat kenbaar is. Julien_Maleur: dank je Ivo. Sorry voor laat antwoorden
groeten
JM - libo
mooi...
liefs libo Julien_Maleur: Dank je Libo
groeten
JM - lucky
is volg aqua er zit een te hoog leesteken gehalte in (zekere die puntkomma's en de komma's) doen voor mijn gevoel niet goed aan je werkje waar toch veel in zit
groetjes Julien_Maleur: Dank
JM
|