|
< terug
de eerste zin enzovoort...
Voor de eerste zin moet men gaan zitten,
met zin om te luisteren.
Vóór de eerste zin moet men gaan zitten.
(Zin om te luisteren?)
De eerste zin herhalen heeft één voordeel :
ze staat er
niet meer
alleen
voor.
Terwijl ik nadenk over zin twee,
zit ik
Al aan zin drie.
Of was het vier?
Neen, dit is
alweer vijf.
Kijk eens aan !
Hoe gezwind dit gedicht
dat heen
en weer
springt
tussen,
"zitten" en "zinnen",
z'n web spint zonder
iets te willen winnen.
En wie weet heb je er niet zoveel aan…
als je had gedacht…
als je had verwacht…
àls je had gesmacht…
had ik -wie weet - iets méér gegeven.
Weet je wat?
Geef me je ogen.
Ik versier ze.
Met pretlichtjes in je schaduw.
Hoe? Wel zo,
Stel je straks even voor dat je recht sprong
en riep :
''t was fijn, bedankt, je kunt er wat van,
Mààr ik had toch liever
gehad dat je zong.'
feedback van andere lezers- marie
Moet die laatste zin(g)? Ik vond het grappiger toen ik die nog niet had gelezen, omdat de dan laatste zin zo rechtuit is :-). Verder: mooi hoor !
CaptainNorth: 't is vooral een gedicht dat goed is als eerste gedicht om voor te lezen... daar is 't eigenlijk ook voor geschreven...
|
