naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Stilletjes Sterven

door CaptainNorth

Het leek te stormen .
Toch was dat net niet het geval.
Het was windstil in mijn hoofd.
Ik keek opzij.

Daar liep ze dan..
Weg van me…
Blik op oneindig.
Zou ze weten waarheen ?
Zou ik het vragen ?

Zou ik...
Het wagen ?
Zie, ze kijkt me nog eens aan…
Herkent ze mij nog ?

Toon ik haar nog even wat mooi is ?
Of gooi ik overboord...
Al wat droom is ?
...Gaat ze écht weg ?

Neen, ze blijft.
Niets zeggen.
Gewoon, stilletjes...
Je hoofd, op haar schouder.

Leggen we samen...
Een plaat op ?
Of is deze stilte
Onze oerknal ?

Kijk uit over vlaktes...
En zie bergen,
Kijk naar die rimpel
In het water en zie...

Alle sterren stilletjes sterven.

feedback van andere lezers

• marie
  't Is niet omdat jij 't bent, hoor... Veeleer omdat ik het ben. Die dit mooi vindt.
  
  Leggen we samen...
  Een plaat op ?
  Of is deze stilte
  Onze oerknal ?
  
  Zucht... Deze wil ik ook eens proberen...
  CaptainNorth: allez... merci éh... euhm... tja, kan ik erop zeggen... het doet deugd als de beelden die ik ook heel mooi vind... enz...
  
  ;-)
• nino_de_pino
  zie
  jij of ik eerst haar, Stilletjes Sterven.
  plechtig. groeten van nino.
  CaptainNorth: merci nino... plechtig vind ik een superwoord (alweer) in deze context. Het was ook echt wel bijna sacraal toen ik dat heb geschreven. Ben al lang terug levend. Dat gelukkig wel.
• harmandi
  Heel mooi, Captain! Vooral die laatste strofe en slotzin. En "onze oerknal" vind ik ook heel bijzonder!
  CaptainNorth: bedankt harmandi... mooi eigenlijk hoe een gedicht dat ik zelf een beetje vergeten was... opeens terug tot leven komt door de lovende woorden die jullie er hier in blazen....
  
  groet
  
  Cap North