< terug
Verloren in de tijd
Gespannen zoekt ze koers
herkenning in de klanken,
trekt negatief de aandacht
schuift dit niet onder stoelen of banken.
Explosief klaar voor de aanval,
twijfel in het bestaan,
voelt de druk in vertraging
verliest kracht in het doorgaan.
Kan niet vluchten…
leeft verward in gedachten,
door pijn gedreven
in uitzichtloze nachten.
Heeft de tijd verloren
mist de zin van het leven,
voelt zich verlaten
veegt nog scherven uit het verleden.
©jacky
feedback van andere lezers- ivo
dit is droevig mooi geschreven jacky: Dank je wel - fairy
"schuift dit niet onder stoelen of banken" is te lang om het vlot te doen lezen. Misschien een alternatief?
Dit is zo herkenbaar... Jezelf weer een plaatsje geven na een verlies (scheiding, dood,...) ... aandacht zoeken... je in jezelf terugtrekken... spijt van dingen uit het verleden waar je zelf denkt schuld aan te hebben... Vooral 's nachts als je geconfronteerd wordt met jezelf, is de pijn soms niet te harden... De weemoed weerklinkt in je gedicht.
Wendy x jacky: Nou Wendy zo erg is het niet hoor...en vind het wel lekker lezen - libo
die scherven doen met een mens rare dingen
gevoelig mooi
liefs libo jacky: Dank je wel - lucky
die laatste zin blijft hangen
groetjes jacky: Dan heeft het je geraakt en is het oke
|