< terug
Mijn leven
Ik voel dat mijn leven is voorbij gegaan
En ik het einde nader van mijn bestaan
Ik denk vaak te veel aan wat is geweest
Vraag me af was dit nu het grote feest
Als kleine jongen was ik steeds bang
Toen ik groter werd was er die drang
Verlangen naar onbekende bestemming
Niet weten 'n kwellende belemmering
Als puber was ik veel te beschaamd
Heb ik geleerd te leven zoals betaamd
Ik heb geweend en diep verdriet gekend
Neen! Ik werd door 't leven niet verwend
Nog steeds is er die ontembare dwang
Een prangende zoektocht een leven lang
Nog weet ik niet naar wat ik heb gezocht
Blijft mijn leven 'n eeuwige speurtocht
(Heldergem, 28 juli 2007)
feedback van andere lezers- eisenik
prangend verhaal maar de rijmparen en directie storen me wel
Julien_Maleur: Dank voor fb. Misschien herwerk ik dit gedicht eens zonder rijmen. Ik vind rijmen geen noodzaak. Ik zoek niet om te rijmen. Ik rijm alleen als het rijm spontaan opkomt en past in het ritme.
groeten
JM - ivo
ik denk idd dat je met wat stijlveranderingen en het dwangrijmen te verlaten je een krachtig gedicht kan neerzetten .. Julien_Maleur: Dank je Ivo. Zie mijn reactie bij Eisenik.
groeten
JM - lucky
sluit me we laan wat dat rijmen betreft ... komt te gezocht over
groetjes Julien_Maleur: Dank je Lucky. Zie mijn reactie op fb van Eisenik en Ivo. Deze rijmen zijn niet gezocht. Ik zoek nooit om te rijmen. Ik rijm alleen als dit spontaan in me opkomt.
groeten
JM
|