|
< terug
de Immigrant.
De immigrant
Daar sta je dan, aan jouw rand.
Je kijkt nog even om en je zwaait
naar je hart dat achterblijft.
Wat ooit onbezorgd was
is gemuteerd :
zwart geronnen bloedplas.
Geen tijd om stil te blijven.
Laat staan herinneringen
sereen weg te laten drijven...
Ergens ben je.
Nergens ben je meer.
Leven als een gespannen veer.
Ergens is nu, overal :
Het lot na de knal.
Een immigrant word je alleen
Als je 't eerst niet was.
Cubanen in boten.
Marokkanen in mijnen.
Eeuwenoude liederen,
parels voor de zwijnen.
En wij?
Wij zien 't onze,
als 't schoonste
van ons
eigen.
Eerst het volk
dat we kennen.
Dan de vreemden jennen.
'Ze profiteren meneer,
van ons land, onze zekerheid, ons systeem.
Wij hadden het nu zo goed…
Het gaat om onze eer!'
..... ..... ......
Slaap kindje slaap…
Of neen, wordt toch maar wakker
want we hebben je papa en mama…
zonet een beetje gefolterd.
Kijk voor jou : hun linkerpinken.
Wat?
Ben je bang?
Een beetje geschrokken?
Vlucht, vlucht…weg hiervandaan!
Wat?
Je weet niet waar je heen moet gaan?
Je kent niets anders dan hier?
Hier is niet meer voor jou!
Weg !
Jouw warmte is van ons nu.
Neen daar niet !
je staat in onze kou !
Hier een beetje as,
oei, de wind, tja…
Zo gaat dat,
't Is wel een beetje ambetant maar…
Dit is…
niet langer…
jouw land.
feedback van andere lezers
|
